obraz

[korek]

Na ścianie wisi portret

przypomniany przez sen

przesiąknięty od wspomnień

i mokry od łez

wisi pół przytomnie

nie pamięta kim jest

oczy ma nie spokojne

bo zobaczył śmierć

nie posiada ramy

lecz zlewa się z tłem

nie jest podpisany

choć barwą jest krew

potrzebuje zmiany

choć nie jest do końca pewny

czy odmalowany

nadal będzie potrzebny

każda blizna na twarzy 

jak relikt przeszłości

przypomina każdą

z podjętych decyzji

wyjęta z witraży

chwiejna wizja miłości

odległa jak prawda

żyjąca na niby

wypita do dna

przerażająca ilość

uczuć które są

warte więcej niż słowa

pokazuje że można

zawisnąć przez miłość

tym którzy wciąż

pragną ją namalować

ten obraz znasz w zasadzie od zawsze

mimo że nie pamiętasz kim był jego twórca

i choć nie możesz już na niego patrzeć

widzisz go codziennie w odbiciu własnego lustra