Wada serca

[23.]

Ciemną ulicą zamroczonych świateł mgłą

wybierzmy się na spacer, weź mnie za dłoń

za każde słówko wypłakane, zabierz złość

za życie z pustką przegadane,  daj mi w kość

i daj mi być wierszem, zanim przyjdzie noc.

 

Człowiek przecież niczego nie musi

a jeszcze bardziej mniej, kiedy się dusi

wtedy dla ludzi jest smutny, ale powinien

bo dla nich wszystko jest winien, ale nie musi

bo ważne jest szczęście, choćby chorobliwe

a ty, za nic masz miłość i szukasz wypustki

żeby światło zgasić, chociaż na chwilę.

 

Nie chcę patrzeć na odbicia z kałuży 

ich tępy wyraz życia z twarzy, gnie kręgi i słupy

nie próbowałem nawet odczytać ich fali

bo są zbyt niewyraźni, jak krzyki dla burzy

 

i drze się do mnie niebo, wydziera świat

jestem tylko dziecko, lubię leżeć w trawie

aż się stanie błoto, albo czas

potrzebuję czasu, ale skończył się dawno

nie ma już nas, spacer ostatnim spotkaniem

ty rzucisz ,,ten kwiat", a ja się załamię. 

[23.]

Dzięki @Gaźnik

[23.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tutaj taka trochę zabawna gra słów, ale lubię to robić, pomimo że może to zbyt bardzo rzucać się w oczy, w stosunku do całości tekstu ;) Dziękuję serdecznie za wizytę. Pozdrawiam ;)

Dziękuję @wjola

[23.]

Dziękuję serdecznie @Marianna_