Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Czuje ale nie wie

Magdalena
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Magdalena

Magdalena

Opublikowano
Opublikowano

Obraziłam ją? 

nie nie zdążyłam

wygarnąć brudu

spod paznokci

to pewnie ją dotkneło 

nie dokończę zdania

już nigdy nie powiem 

do siebie do lustra

Bóg Abrahama wie że to chore

prowadzę więc owcę

dziwne zwierze

zbieram brud

nie mam gdzie umyć rąk 

wiem że to chore

ona nie

 

1
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

@Magdalena owieczki, moje ukochane.

Tutaj w Ire jestem nimi otoczona. Beczymy sobie razem ze śmiechu.

Jedyne czego się boją, to szczekających psów. Poza tym to wkręcam się w ich chillout, spacerując po wrzosowiskach. 

Często widuję przewodnika z młodym, prowadzącego go do źródełka. To krzepiący widok. Pzdr serdecznie, Dag

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Gość (wyświetl historię edycji)
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@Magdalena kieruja sie intuicja, bardzo wrazliwe mlode istoty. Czesto czuja wiecej nie zmeczeni zyciem dorosli.

Latwo je skrzywdzic.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Wierzchosława

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Nata_Kruk Napisałaś ostry wiersz o współczesnej obsesji na punkcie wyglądu i mediów społecznościowych. Pokazałaś, jak za fasadą perfekcji kryje się pustka i smutek. Nie oceniasz wprost, ale dokładnie dobrane słowa robią swoje - „ociężałe rzęsy", „napompowane", „nadęta jak bąbel" - obnażają sztuczność i wysiłek włożony w kreowanie wizerunku. Świetny kontrast jesieni i bańki mydlanej - natura w swoim autentycznym, melancholijnym pięknie naprzeciwko sztucznej, kruchej konstrukcji ego. A to zakończenie... „sława - tylko podziwiać i... zaszlochać" - genialny chwyt. Pokazujesz, że za pragnieniem uznania i podziwu kryje się rozpacz. Że te „kłęby spojrzeń" nie nasycają, tylko pogłębiają pustkę. Jest w tym wierszu coś smutnego - widzisz, jak ludzie więzną w tej grze pozorów. Świetny tekst!
    • Sylwester_Lasota
      Bóg czerwieni

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Świetnie odmalowany klimat grozy frontowych realiów (jak zgaduję), ale myślę, że można jeszcze co nieco w tekście poprawić. Mówiąc szczerze, nie przekonuje mnie jakoś "pchła, co pełza mym brudnym brzegiem palca". Widziałbym to jednak jakoś inaczej. Powiedzmy be "mym" i "brzegu palca", ale też nie chciałbym też za bardzo ingerować w gruncie dobry test.   Pozdrawiam    
    • Konrad Koper
      Boski ?

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      Niebieski kobierzec ( Niezapominajek)  
    • Berenika97
      Jakie jutro

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @andrew Świetnie napisałeś o niemożności kontrolowania przyszłości. Ta personifikacja jutra jako kogoś nieuchwytnego, kto "stroi się jak chce" i "idzie nie tam gdzie nie trzeba" jest bardzo trafna. Lubię te drobne sprzeczności: "idzie nie tam gdzie nie trzeba", "czasami tylko się uśmiechnie, idziemy wtedy razem" - pokazujesz, jak rzadko nasze plany zbiegają się z rzeczywistością. A ta końcówka - "gdy się mijamy, udajemy że znamy" - gorzka i mądra. Iluzja kontroli nad jutrem. Pozdrawiam. :)
    • violetta
      Upojony jesienią

      Przez violetta · Opublikowano

      @Migrena kurkowa, tak widzisz, dużo zieleniny, selera naciowego i kluseczek lanych:)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...