Święto (nie)Zakochanych

[Tomasz Hęś]

Świętuję uczucie, które nie zaiskrzyło

Świętuję miłość, której nigdy tu nie było

Piszę teraz wiersz, przy niedużej szklance whisky

 

Jako spity wieszcz, nikomu tylko sobie bliski

Łzy już dawno w nieludzką siłę obróciłem

Jak z martwych powstałem, z grobowca powróciłem

 

Tęsknotą przebity, za uczuciem nieznanym

Bólem, cierpieniem mocnym nigdy niepoznanym

A to tylko osoba, która nie istnieje

Łamie serce na pół, niszczy wszelkie nadzieje...

Edytowane 14 Lutego 2020 przez Tomasz Hęś (wyświetl historię edycji)

[Gość umbra palona]

@Tomasz Hęś a gdybyś podzielił ten tekst na trzy strofki, zyskałby nową formę i lepiej by się czytało?

Pozdrawiam :)

[Marek.zak1]

Dobry tytuł, dobry temat i fajnie napisane. Przyszło mi do głowy po przeczytaniu, że tak huczne obchodzenie walentynek jest wątpliwe etycznie, podobnie, jak byłoby obchodzenie dnia szczęśliwego, czy bogatego, bo ci mniej szczęśliwi czy biedni byliby szczególnie dotknięci swoim losem.  

Notujesz u mnie bardzo dobry start. Tak trzymaj. M. 

Edytowane 14 Lutego 2020 przez Marek.zak1 (wyświetl historię edycji)

[violetta]

To święto zawsze będzie nie się kojarzyło z piosenka Walentyna w stodole, w pierwszym roku kiedy zawitało do Polski.

[_M_arianna_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Sylwester_Lasota]

Pierwasza strofa dobra, pierwszy wers dugiej dobry, reszta, moim zdaniem, do poprawy. Ogólnie, widzę dobry pomysł na wiersz i całkiem niezłe zalążki na niego.

Pozdrawiam