Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

siedzę w ziemi

iwonaroma

Przez iwonaroma
w Fraszki i miniatury poetyckie

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

iwonaroma

iwonaroma

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dzięki :)

No tak, ziarno się nie wyprostowuje wprost, ale to trochę jak rozprostować kości, w przenośni też rozwinąć wstęgi DNA, rozwinąć możliwosci, wyprostować zakręcone ścieżki życiowe- na prostą - do światła etc.

zdrówka również 

8fun

8fun

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

tak pomyślałem, ale to nie była pierwsza myśl :)

 

siedzę w ziemi/ziemie wyzyskane - mix

 

 

siedzę w ziemi wyzyskanej 
brak płytek na trotuarze
czas rozprostować ziarno

;)

 

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • m1234
      Obracam głowę

      Przez m1234 · Opublikowano

      obracam głowę światło latarni we mgle księżyca nie ma   nie ma księżyca nie ma księżyca nie ma księżyca nie ma księżyca   jest czas jest już blisko i przyjdzie dzień i wiem już wszystko   przyjdzie - kłótnia mew w deszczu grube krople na dłoniach ciepło mego psa   obracam głowę ciebie nie ma księżyca nie ma księżyca nie ma księżyca nie ma   przyjdzie świt jest już blisko i przyjdzie dzień i wiem już wszystko   jest nowy dzień ciepło mego psa   a jednak coś drga w powietrzu jakby ktoś jeszcze oddychał   jeszcze ktoś mi ciebie dał...  
    • w0lfy77
      Eksperyment - Melancholija

      Przez w0lfy77 · Opublikowano

      Melancholija lilija zakwitła w twoim pogrodzie  Zawija i zwija się na twoim pochodzie  Spojjrzyje i na twarzyji twe blizny powiłe  Ach i zapach!  zgnilizny - je  Lilije zepsute  w twoim pogrodzie….   I tylko jedno jest remedjum  Pochłonąć chwasta, nie lilije, co ci daje  Melancholije….
    • Simon Tracy
      Dom wschodzącego słońca

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      @Nata_Kruk Pisanie zawsze ogranicza mnie i moje pomysły dlatego i tak staram się nie rozpisywać.
    • violetta
      Autobiografia z Chopinem

      Przez violetta · Opublikowano

      Obok Chopina mam innych faworytów, najbardziej tych rosyjskich kompozytorów. 
    • Simon Tracy
      LSD

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      Tylko jedno ukłucie. Nie bój się jakoś do nas wrócisz. Kiedy już znudzi Ci się sen. Marzenia dziecięcych dni. Szybują nad ziemią. Zatopioną we krwi i ciągłej przemocy. Rasy panów muszą zabijać by przeżyć. Śpij. I wejdź przez bramę w tęczowe korytarze. Obrazy z ich ścian przedstawiają, pielgrzymkę do spokojnego ustronia, gdzie wśród fontann z marmuru, w których kąpią się małe amorki, możesz spotkać tych co żyją tu wiecznie, zatopieni w melodii pokoju i miłości.   Weź głębszy wdech. Jesteś zimnym, starym wężem. Wijesz się niczym bezkresna, górska droga. Opadasz i wspinasz się. Piekło zostawiasz za sobą. Niebo jest w Tobie. Suń swe ciało do świątyni miłości. Jesteś potulnym zwierzątkiem swojej ukochanej bogini. Widzisz ją w całej najpiękniejszej krasie. Tańczą w krąg nimfy. Roześmiane i zarumienione. Gorące i nagie. Taka jest i ona. Jest owocem poznania dobra i zła, który skusił węża. Jej łono jest celem spełnienia.   Kolejny wdech i większą porcja utlenia się we krwi. Nie możesz ich spłoszyć. Wychodzisz z krzaków jako półbóg. Heros, który zrodził pieśń. Mit, który trwa zakodowany w przestrzeni myśli. Tysiąc dni i jedną noc. A może tysiąc nocy. W jej ramionach. Uzależnienia od piękna. Ciesz się chwilą. Kiedyś wrócisz do nas. Ale nie będziesz mógł już tutaj żyć. Bez kolorów i tęczy.   Nie chcę myśleć o tym dziś. Może jutro. Spotkam znów dzieci z kwiatami we włosach. Będziemy leżeć na trawie. Pośrodku niczego. Złączeni. Zjednoczeni. Trzymając się za ręce. W symbolu słońca. Z jego tarczy wychynął, niebieski autobus bez kierowcy. Wsiedliśmy. By zabrał nas stąd gdzie nie chcemy być. Do krainy halucynogennych snów.   Wiersz „LSD” jest poetyckim hołdem dla epoki psychodelii dla muzyki, która otwierała bramy świadomości i dla Grace Slick, głosu kobiecego objawienia tamtych lat.   30 października wokalistka Jefferson Airplane skończyła 86 lat

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...