Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Melatonina

Czarek Płatak
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Czarek Płatak

Czarek Płatak

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

Melatonina 

 

Otul moje serce dłońmi, 
wrzącym owiń je oddechem, 
gest ten może mi przypomni, 
że wciąż jestem. 

 

Szepty wszystkie, zmysłów cuda 
ukryj na dnie mojej duszy, 
może dzięki nim się uda, 
jej krzyk zdusić.

    

Scałuj ze mnie zmroku brzemię, 
ściągnij z gardła palce nocy,
sen o tobie, ten sen jeden 
pozwól dośnić. 


 

11
Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Czarku, pierwszy wers prawie mnie powalił, za 'banał' (nie krzycz) ale gdy tylko doczytałam całość, zrozumiałam 'przyczynę' takich słów. Jest jeszcze tytuł, sprawnie dobrany... życzę więc peelowi,

dośnienia i czuwania, aby... bądź co bądź... prośbę precyzyjnie wyczuć... ;) 

Pozdrawiam.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Czarek Płatak

Czarek Płatak

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie będę krzyczeć. Tym bardziej, że byłem w pełni świadomy pisząc w banalnej nieomal konwencji. To taka trochę odskocznia od moich zwyczajnych i cięższych ostatnio klimatów. Powiedzmy - wyjątek potwierdzający regułę. 

Dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

1
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Znam kawałek o tym tytule Fish Emade'a. Poza tytułem niewiele wspólnego, ale lepiej mi się czyta, gdy podobnie jak oni przeciągam sylaby i nieco spóźniam. 

Jest to coś, wszystkiego dobrego dla Was.  Pzdr ;-)

 

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Simon Tracy
      Chroń króla

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      Każdy mój ruch jest poczęty z bezsilności. Na planszy mojego życia, wszystkie pola są śmiercionośnymi pułapkami. Dlatego najlepszym sposobem wydaje się, utonięcie w myślach. Sennym bezruchu, któremu bliźniacze wsparcie okazuję Twoja obojętna i skupiona na błądzeniu po klawiszach fortepianu twarz. Ty nadal grasz. Palcami, kościstych kłamstw. Opuszkami, chłodnych uśmiechów. Knykciami, zdradliwych, porannych pocałunków. A ja ciągle myślę nad kolejnym ruchem. Minutą, godziną, dniem. Gdybym tylko wiedział ile mi pozostało czasu? Ile nam go bezcelowo ubyło? Ile zabrały wieczory, pełne tulenia i szeptów? Ranki chłodne, łaknące rozgrzania w miłosnych uniesieniach. Podróże słów do naszych serc i dusz. Ukrytych za grubymi murami niedostępnego egoizmu. Uwielbienia własnego ja. Ty - trującą lilia. Ja - doskonały narcyz. Mogę tylko patrzeć ukryty za zwartym szykiem swych wojsk. Pionów, co pieśń bitewną wznoszą. Bez wahania, oddają ofiarę z życia. Zabierając w zaświaty, tylu wrogów ile zdołają Gońców rozesłałem. Wrócili z niczym przed moje oblicze. Zapomniałem już. Jestem sam i sam muszę podjąć decyzję. Nie mam sojuszników ani przyjaciół. A wroga tylko w Twej osobie. Konie, rwą murawę pod sobą. Podkutymi kopytami. Ich oczy przekrwione, ślą pioruny z nienawiści złożone, na wrogie szańce. Parskają i rżą niespokojnie, chcąc rwać cwałem ku miłosiernej śmierci lub wiecznej chwale. Kaptury kolczug lśnią, nad ceglanymi blankami wież. Kusze załadowane bełtami z miłosną trucizną, wcelowane w Twe serce. Czekają jedynie na sygnał by rozpętać piekło. Królową, wygnałem na Twój koniec planszy. Po cóż mi szpieg i kłopot w oddziale. Chodzi mi tylko o Ciebie. By Cię pokonać. Zniszczyć i upokorzyć. Przed światem i ludźmi. Osądzić i osadzić w lochu. Gdzie Twój krzyk i szloch, będą wieczną udręką. Za grzechy nasze. Których ja jednak nie żałuję. Spojrzałaś przez ramię na mnie. Nie grasz? Spytałaś zdziwiona. Myślę nad ruchem. Odparłem. Jak chronić króla. A zabić. Najlepiej jednym, dobrym ruchem. Niepotrzebną królową.
    • andrew
      Spacer na linie

      Przez andrew · Opublikowano

      @Berenika97

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • KOBIETA
       Mała czarna …

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @Tectosmith   mówisz i masz :) dla Ciebie wszystko ;) już zmieniam!  dziękuję za radę Tectosmith :)    Pomimo, że uwielbiam …kropki i wielokropki :) 
    • Berenika97
      Żywioły

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Marek.zak1 Bardzo dziękuję za mądry komentarz, :) Trudno mi ostatnio się z Tobą nie zgadzać. :)))        
    • Marek.zak1
      Żywioły

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      W wierszu peelka - kobieta jest nieodłączną częścią natury, ma swoje potrzeby, podobnie jak poszczególne gatunki i matka Ziemia, jako całość, która przyjmuje do siebie dary przyrody,  by wydać inne, nowe.  Bardzo mi się podoba takie pisanie.  Pozdrawiam. M.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...