Wykład ze szkoły tańca

[Lidia Maria Concertina]

Czasami myślę sobie, 

że byłoby dobrze, 

choć raz, 

tak całkiem porządnie się zmęczyć, 

a nie - na grochu własnych obaw 

dobami całymi klęczeć

 

"Do tanga trzeba dwojga"

mówią - i może jest w tym coś z prawdy

Prosisz do tańca, płyniesz, z dźwiękami, tonem, kadencją

Wreszcie - znajdujesz ścianę - wygodną do podparcia - 

to małe Buenos Aires - a zmieści

wszystkie tarcia, nastroje, humory, 

oczekiwania spełnione, czułości niedobory

 

Namiętność - wynuca rytm salsy - 

obawy - w parkiet wtopione:

że może mam być ładniejsza, spinek nie nosić w warkoczu, pewniejsza siebie, z przebojem - 

choć mnie ta "salsa"... łaskocze

Wytańczyć się, potem znaleźć - ląd stały, choć jakby ... kruchy: 

rutyna, zdrada, "zanudzasz" - tu polka gna coś ... niepewnie

Gdy już się kroków nauczysz, 

fokstrotem "nie tak" przydepczesz, 

ciszy się skłonisz, przysłuchasz, to -

znajdziesz małą izdebkę - 

w niej - walce, zumby i tanga - 

w zwolnionym tempie popłyną

 

Nie piszesz książek?

To zacznij - "Chevaliers nie tańczą latino"

Brzmi dobrze i lekko się czyta i będzie mieć 

dobre recenzje - kurs tańca?

Dla mnie?

Pomyślę ... 

To chyba wariactwo!

... furianta się tańczy wszędzie? ...

[Gość]

@Wilhelmina Józefa Przyjemnie się czyta a treść wciąga. Masz ciekawy, rozpoznawalny sposób pisania. Mi się podoba, nawet i to, że czasem gubię rytm czytając. Pozdrawiam.

[Gość]

@Wilhelmina Józefa przypomniały mi się moje lekcje tanga. Ten taniec odcina od rzeczywistości i rutyny. Trzeba tylko trafić na doświadczoną klatkę piersiową, grającą w tym tańcu pierwsze skrzypce. Ciekawe sa Twoje wiersze. Podoba mi się. Pozdrawiam