Krzyk

[Mea Liberta]

w kazdym ruchu
skrzywienie dłuta

krwiste morze
śmierć gwiazdy
by znów się narodzić

rozwarte usta
w bezdźwięcznej poświacie

w głębi spojrzenia
cienie
wyciągają ręce

puste oczodoły
źrenice z groteski
bez słowa

cały
niezniszczalny most
czy złudzenia

i tylko krzyk
zdradza zbyt wiele

[Luthien_Alcarin]

wiersz podoba mi sie, mimo iz napawa takim pesymizmem: poród jako początek naszego krzyku i desperacji... konwencja zachowana styl też, zdecydowanie na plus , choc ostatnia stroga powinna być wersyfikowana normalnie-nie trzeba jej na siłe wyróżniać. Dobrze Meo ze wkońcu wróciłaś na poezje;) i dobrze ze w nienagannym stylu:)...

Pozdrawiam
Agata

[Behemot]

Wiersz jest świetny. Odmalowuje ferie uczuć, niestety niezbyt pozytywnych. Opis jest tak plastyczny, że gdyby Munch nie namalował "Krzyku" to własnie bym to robił... Pozdrawam i dodaje do ulubionych

Z ustami rozwartymi (w okrzyku zachwytu) - Behemot

[Amras_Elensar]

No, no.. długo Pani nie było.. .ale za to jaki powrót. Piękny utwór.

Gratuluję:)

Pozdrawiam

[Gekon]

tonacja wiersza jak najbardziej piekna przez napawanie wlasnie pesymistyczna prawda ,
uwage zwracają:,,w głębi spojrzenia cienie wyciągają ręce''.

[Noe-Gd]

Skoro taki piekny to dlaczego jeszcze świat nim sie nie zachwyca/ nie będę pisał więcej ,bo przestałem mówić wam co o tym sądzę - z żalu nad wami "poetami'.

Co do komentarzu u mnie - dziękuję i kwituję tylko jedno z komentarza twojego u mnie , Mea Liberta - i nadal gnioty - ,jak to nazywacie ,piszecie. Nadal.