Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Inauguracje kawiarni

Tomasz Kucina

Przez Tomasz Kucina
w Wiersze gotowe

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Tomasz Kucina

Tomasz Kucina

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

                     graphics CC0

 

 

u Blikle musiało być fajnie
albo – w kawiarni Pod Picadorem
przy ulicy Nowy Świat numer 57
smukły kelner "podwoził setę"
mimochodem

 

lub w winiarni U Fukiera
spotykała się cała śmietanka
już następna pełna szklanka
tabakiera

 

Tuwim – Karski – i Wierzyński
wszyscy zakochani w Staffie
czerwień wina – biały papier
koniecznie whisky

 

były modne procenty i egzaltacje
ale się zaludniło wokoło
i zawsze tu wieczorową porą
głów irytacje

 

i sam mistrz emocjonalny
empatyczny – wokół niego wszak się spiętrza
wszelka ci adolescencja
mas genialnych

 

jako żywo – to i on
Wielki Szu – Leopold Staff
toż poezji dźwięczny paw
i pierwszy ton

 

znów w półmrokach tytoniowych
podchmielona pyta nacja:
„będzie w końcu deklamacja –
jest ktoś zdrowy?!”

 

przed knajpkami wiatr gna liście
ów jesienny czuły posłuch
a tam w środku kwiat logosu
rymem gwiżdże

 

po północy alchemicy
snują grandą – cyt! Warszawko
więcej rymu – a mniej czkawką
na ulicy

 

„kupą mości panowie” – na stołeczne speluny!"
do Turka i do Astorii
będą odczyty być mogły
jak perfumy

 

i jeszcze na Mazowiecką – prosto do serca knajp
Tuwim – Przysiecki – i Lechoń
w Ziemiańskiej sprzedali grzechom
swój raj!

--

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
5
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Amber
      Iluzjonista

      Przez Amber · Opublikowano

      wielkie poruszenie cyrk dzisiaj przyjeżdża wszyscy się szykują bo będzie iluzjonista on z natury smutny i nie wierzy w cuda ani w moc iluzji ma już dość wszystkiego dobrze wie że fikcja bilety wyprzedane widowiska nie ma teraz się zastanawia czym publiczność zajmie nikt by nie uwierzył widząc go jak myśli że każdy artysta
    • Leszczym
      Podstawka

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Dared Racja !! 
    • Arsis
      Pamięć

      Przez Arsis · Opublikowano

      Patrząc przez okno, tym patrzeniem raczej smutnym. Sponad parapetu w typie lastriko, w którym wyłupało się kilka drobnych kawałków w czasach mojego dzieciństwa. Podczas zabaw z młotkiem i śrubokrętem. W wojnę…   Testowane były wybuchy jądrowe na pacyficznych atolach czy na płaskich terenach Kazachstanu… Jeden z okruszków trafił mnie wtedy w oko. Łzawiłem.   Ojciec zezował na mnie gniewnym wzrokiem jak na przegraną walkę Goliata na polu bitwy. Nie było łatwo w czasie próby odzyskania prestiżu.   Ale szedłem w górę z mozołem.   Wspinałem się po obsypujących kamieniach.   Kilka razy obsunąłem się na stoku. Skrwawiłem sobie boleśnie kolano.   Pies wesoło szczekał, merdał ogonem. Ojciec kazał wyjść z nim na spacer.   I szedłem wtedy. I idę nadal w te czasy napełnione szczenięcym śmiechem.   Uciekałem od siebie.   Uciekając w świat pustych otchłani, w których ciszą napełniał się każdy oddech.   I każde ciężkie westchnienie.   I wszystko oddychało w dalekich gongach stojącego zegara.   Kiedy pewnego razu, wyrwany ze snu wołałem, przestępując próg drugiego pokoju… — nikt nie odpowiedział.   Nie było nikogo.   Szukałem długo wśród mżących w powietrzu pikseli znajomej twarzy ojca albo matki…   Lecz tylko wgniecenia na fotelach świadczyły o ich niedawnej obecności.   Podchodziłem ostrożnie do drzwi, próbując się porozumieć ze skulanym za nimi głosem. Pełen nadziei…   Kiedy je otworzyłem, chłód owiał moje skronie tym chłodem idącym ze schodowej klatki, piwnicznej głębi.   Na drewnianej poręczy odłupana drzazga, promień zachodzącego słońca. Falujące na ścianach pajęczyny… W ogromnym przeciągu trzask zamykanych drzwi.   (Włodzimierz Zastawniak, 2024-05-06)    
    • Mitylene
      Dłonie

      Przez Mitylene · Opublikowano

      @agfka bywa i tak:)
    • Amber
      ***(nie pamiętam...)

      Przez Amber · Opublikowano

      Nie mam ostatnio motywacji do pisania, więcej czytam. Dziękuję za komentarz  :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...