Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Czas stopniem wtajemniczenia


Rekomendowane odpowiedzi

czas nas rozumie

ma racje - jest

zwieńczeniem tego

co było jest będzie

 

on nie jest pustką

w nim ciągle coś

się dzieje - on

nie umiera

 

nigdy nie jest

nieporozumieniem

tylko prawdą która

nie kłamie

 

to cząstka

człowieka który

z nią  przegrywa

 

oraz  stopień

wtajemniczenia

tylko ci co umierają

wiedzą o nim więcej

 

czas to tykająca 

bomba -  kiedy 

wybuchnie tylko

ciemność wie

 

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

czas nas rozumie

ma racje - jest

zwieńczeniem tego

co było jest będzie

 

on nie jest pustką

w nim ciągle coś

się dzieje - on

nie umiera

 

nigdy nie jest

nieporozumieniem

tylko prawdą która

nie kłamie

 

to cząstka

człowieka który

z nią  przegrywa

 

oraz  stopień

wtajemniczenia

tylko ci co umierają

wiedzą o nim więcej

 

czas to tykająca 

bomba -  kiedy 

wybuchnie tylko

ciemność wie

 

To co podkreśliłem uważam za nadsłowie. To jeden z twoich najlepszych tekstów. 

Połączenie zwieńczenia z ciągłym ruchem jest niezbyt udane. Tu jeszcze szukalbym korekty. 

Jest w tym wszystkim próba własnej filozofii, a nie jak dotychczas powtarzanie za innymi bądź proste recepty typu uśmiechnij się, będzie dobrze. Za to mogę dać serce 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam - uśmiecham się do tego co napisałeś - faktycznie czytając

bez podkreśleń nie wygląda źle - pomyślę  - ale nie wszystko - niektóre pasują...

A co się tyczy powtarzania to się nie zgadzam z tym twierdzeniem.

Bawię  się w pisanie od dawna i nigdy nikogo nie naśladowałem.

Styl którym pisze jest tylko moim. - a ze coś niecoś się powtarza

to już inna bajka jest to nieuniknione .

Dziękuje za  szczery jak widzę komentarz.

Mam nadzieje że między nami będzie mniej zgrzytów - zbędnych.

Jeszcze raz dzięki za przeczytanie. 

                                                                                                                         Pozd.

                                                                                                                

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ten kraj to bajka.  Rzeką - Rusałka śpiewna: Wełtawa.    Rzeka nutą spisana Muszlą rzeka zawiana pod spadającą z tęsknoty  Gwiazdą.    Tu zawsze najpiękniej gdy wzgórza  przejrzyste od  kwarcu - światłem niebiańskim oblane.    Popycha fala zieloną falę  bulgocąc sycząc wężowym wirem.    Kamienie szorując dnem Wiklin srebrnych listowiem. Nurtu milczeniem. Księżycowego blasku - kiedy   tańczą Ondyny poza- zmysłowe dziewczyny.  Wodne Panny na łęgach grząskich. Wilgotnych błoniach.    Mgłami wiadukty rozpięte. Budują nocy palisady mostów  w szklistych topielic oczach  na krzyk otwartych   kura - i granie powietrza złocistych dzwonów. Promiennego wichru.   22.08.2006    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @Amber Nie znałem tej historii, Madziu. Ubawiłaś mnie nią. On, jako prozaik, powinien być rozpoznawany. Inna sprawa, że może był trzeźwy wtedy, więc inny człowiek. Myślę, że łajdaczenie się było, natomiast w jego pijaństwo, takie, jak sam przedstawiał (picie przez całą noc whisky, spanie do południa, potem do 18 piwo i znów przez całą noc whisky) nie bardzo wierzę - nie miałby czasu na pisanie (w tym czasie miało każdego dnia powstawać 30 stron jak mówił, z czego zostawiał koło wspomnianego południa 10 z nich - reszta do śmieci; to i tak lepszy wynik niż u Młynarskiego np. - ten ze 100 napisanych zostawiał 1 utwór) i zdrowia, dożył jednak tych 74 lat, a to sztuka. Część rzeczy stworzona przez Bukowskiego jest świetna, część słabsza, jak u każdego. Z prozy Listonosz - doskonały na pewno, Faktotum czy Kobiety - już nie. Ale podobnie jest z J. Hellerem - ktoś powiedział, że po napisaniu Paragrafu 22 już nic więcej nie musi, bo i tak przeszedł do historii literatury.  I tak się stało. Inne jego książki dla mnie były rozczarowaniem. Jeszcze raz dziękuję za anegdotkę - znów się uśmiechnąłem :). @befana_di_campi Bardzo dziękuję. Twoje słowa są znacznie na wyrost. Ja mam problem z pisaniem od śmierci ojca (koniec kwietnia). Coś mi się stało z głową przez przeżyty stres - nie czuję już rytmu, słowa nie płyną, zresztą z tym jąkaniem się (patrz wiersz) to prawda (teraz już tylko w dużym stresie, ale pierwsze dni były dramatem).  Minie, na pewno, tzn. mam taką nadzieję. Być może wtedy znów uda mi się bawić pisaniem, ale to nie jest teraz na pewno. Piszę obecnie, żeby nie zapomnieć, jak się to robi, kiedyś czułem jakby przepływał tekst przeze mnie i był tylko do zapisania - gdzieś to uciekło niestety. Natomiast słowa Twoje - tak miłe - potraktuję jako wsparcie, tego mi było trzeba, za nie Ci serdecznie dziękuję. Dlatego nikogo nigdy nie krytykuję (raz mi się zdarzyło tutaj i żałuję, mimo że mogłem mieć rację - za wulgaryzmy niepotrzebne w wierszu pewnym, teraz myślę, że niepotrzebny był mój wpis raczej, mogłem przemilczeć) - każdy ma swój dobry i gorszy czas, a czas(em) też taki sobie - po prostu. Pozdr. serdecznie. Ptr
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @violetta oj Violetto... ;) Dzięki          @any woll :) no właśnie:) Dziękuję        @tetu Cieszę się, że do Ciebie Tetu trafiło :) Dziękuję:)   @Nata_Kruk :) dziękuję i również zdrówka      @Lidia Maria Concertina @Rafael Marius Podziękowania:)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...