Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zachłyśnięta strumieniem świadomośći #1

Sekret
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Sekret

Sekret

Opublikowano
Opublikowano

Jestem bezpłciowym półbytem
przeżutym przez ostrokrzyki
w astralnej formalinie

A błogosławieni zostaną zuchwale śmiali
Pokornych rozdepczą apokaliptyczne konie

Inżynieria wsteczna człowieka
stępionymi narzędziami strzępi
zgniłe mięso introspekcji.

A błogosławieni zostaną prawdziwie silni
Słabi odziedziczą trupie ich jarzmo

Wyjałowiona myśl paruje
na rozgrzanych i drżących
torach autokonsumpcji.

A błogosławieni zostaną piekielnie piękni
Brzydcy odziedziczą po nich pęknięte lustra.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Łukasz Jasiński
      Nie chciałabym

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      Ładnie    Łukasz Jasiński 
    • Father Punguenty
      Przed i po

      Przez Father Punguenty · Opublikowano

      Bawić się w myślach chwilą przelotną, kiedy zawisa konieczność podróży, wspomnienia zerwać, zanim przekwitną, jest piękne, chociaż czas im nie służy.   Chwile spełnione przecież marzeniem, przesypią się potem w pamięć ulotną.                        Więc aby zdążyć, trwam z uwielbieniem,               zadeptując czasu wstęgę powrotną.                         Jak linoskoczek na rozpiętej linie,                         przeplatam gładkie kamyki w dłoniach.             Chwytam ulotne, wcześnie zrodzone,                  nim się rozpłyną w cichych agoniach.                   Jak kolekcjoner skrzętnie wybieram,                   przesłaniam z wiarą to, co doczesne.                   Układam w głowie misterny zegar,                                             który zagłuszy godziny bolesne.                               Wszystkie niepamięć i tak rozmyje,                  więc nim odejdą, gdy dzwon zadzwoni,                spadnie kotara, która przyszłość kryje,             zamknąć je pragnę jak kamyki w dłoni.                  Zatrzymać chwile jak ptaki lecące,                     gdy czasu igła przesuwa się stale,                       jest jakże trudne, lecz tak kuszące,                       że przy nich trwam zawsze lub wcale.                        YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • iwonaroma
      Dobro

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      Nie powtarzaj jak papuga ;) Bądź cierpliwy     
    • Łukasz Jasiński
      Wygnańcy

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      Łukasz Jasiński 
    • Rafael Marius
      bywialnia

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Niektórzy faktycznie mają wiele bytów za czym zawsze stoją jakieś problemy.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...