Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Mam propozycję do admina: stwórzcie nowy dział dla prawie ... haiku-miejskiego. Przecież takiego nigdy nie było. Może i powstałoby, gdyby tamci, haikowcy, żyli... przeżyli..może. Póki co, nie żyją i nic takiego nie powstało.Jak chcesz, dołącz się do tego apelu, Robercie. Może coś wskórasz. Tu - dział haiku.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Hmmm, droga Bleblin, oni nie żyli wtedy, ale żyjemy my. A każdy z nas
jest tu twórcą, mamy obowiązek trzymac się pewnych zasad, czyli np formy(sylaby, wystrzeganie sie większości środków stylistycznych etc) ale otacza nas miejski zgiełk i o tym piszemy... Teraz to my tworzymy haiku, kształcimy się na haikowców, tamci byli i nalezy miec do nich szacunek, starać się naśladować, brać przykład, ale nie można chyba aż tak bardzo sie ograniczać. Bo gdyby Basho albo Issa żyli w czasach, gdzie na wiosnę czeka się pędząc samochodem, to być może pisaliby o tym własnie. To co dziś niektórzy nazywają modern-haiku moze juz wkrótce być uwazane za pełnowartościowe i pełne walorów haiku. Przy czym tamte, japońskie nadal nimi będą, po wieczność... Gdy wyglądam za okno widzę mgłę i tramwaj zwalniający przy przystanku i o tym być może spróbuję napisać, bo może to mnie właśnie zaispiruje... Gdybym widziała góre i las to spróbowalabym napisac własnie o tym

Przepraszam jeśli się mylę. Może nie powinnam sie wcale wypowiadać, ale jest szósta 20-coś, wróciłam ze studniówki i nie myslę racjonalnie... Może... A może nie.

Pozdrawiam serdecznie
Iga
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Myślę że nie jest to konieczne. A sarkazm w twojej wypowiedzi nie był zupełnie potrzebny, jak masz coś konkretnego do zarzucenia lub skrytykowania to wypowiadaj się wprost. Mile oczekuje każdej krytki ale nie takiej:)

Pozdrawiam
Robert

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Wiesław J.K. @Natuskaa Niech dowodem na to będzie moje zdjęcie profilowe na tym portalu. Znam dwie osoby, jedna to moja znajoma, która posiada kilkanaście kwiatów doniczkowych, a druga to moja siostrzyczka, która również ma parę kwiatów doniczkowych, a w ogródku różne kwiaty ogrodowe.  Wiele, wiele lat temu ostatni raz kupiłem kwiaty cięte. Osobiście preferuję kwiaty doniczkowe i ogrodowe. Teraz, szczerze mówiąc dzięki rozmowie o kwiatach z moją siostrzyczką, jak mam okazję kupić kwiaty to kupuję właśnie takie, czyli doniczkowe. Pozdrawiam :-)))
    • Napisany niemal perfekcyjnie. Świetna metaforyka tworzy niepokojący nastrój mrocznego misterium. I tak jak w chrześcijaństwie, woda święcona daje władzę nad demonami, tak tutaj woda deszczowa staje się źródłem mocy. Sakralny wymiar objawia się też w całej naturze. Przypomina to oswajanie zjawisk, być może inicjację, przejście od dzieciństwa (gdy deszczowe pareidolie budziły lęk) do dorosłości, kiedy to podmiot liryczny przejął nad nimi kontrolę poprzez stawienie im czoła w jakiejś wcześniejszej próbie (ekspozycja na deszcz, zaklęcia dodające odwagi).
    • Usuń może z drugiej części wiersza nadmiar zaimków - ta przyjaźń, te chmury, stały się one...Tekst nabierze miękkości. Zastanów się też, czy konieczny jest przymiotnik 'zaskakujący'.  Obraz niby prosty, bezpretensjonalny, ale sięga głębiej pod podszewkę zwyczajności sytuacji lirycznej. Jest emocja, na całe szczęście zakodowana w elementach otoczenia składających się na wyjątkowy nastrój chwili.  
    • Blaski i cienie przemijania rozłożone na kwanty. Zacny wiersz.
    • Tego typu wiersze bardzo łatwo wpadają w pułapkę kategoryczności.   Na logikę, czy wiara może być kłamstwem? Nie wiem, co by powiedział prawdziwy ateista, ale wiara nie jest stwierdzeniem faktu (prawdziwego czy fałszywego). Wierząc w istnienie czegoś, tak naprawdę zakładam, że możliwa jest każda z opcji, żadnej nie wykluczam ani nie potwierdzam, natomiast wybieram jedną z nich jako prawdziwą dla mnie (a nie prawdziwą obiektywnie).   Kłamstwem może być religia, dogmaty, które coś głoszą ludziom jako prawdziwe (a ktoś udowodni ponad wszelką wątpliwość, że było inaczej). Natomiast osobisty wybór człowieka nie podlega w ogóle takiej ocenie, jeśli nie dotyczy rzeczy sprawdzalnych. To jest istota wiary.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...