Kapo

[piotrbierzynski]

okolica wyjałowiona
traw wspomnienie
ciemny czworokąt betonu
drut dziwnie poskręcany wokół

wyciszone korytarze
magazyny leków
cele pojedyncze

drugie piętro odstrasza
siedzi tu prawda i przyjażń
śmiech od trzech tygodni w karcerze
jak taniec ale nie dotrwał

na spacerniaku przebaczenie i litość
wodzą otępiałym wzrokiem
za kwileniem dziecka

bezimienny kapo co śpiew maltretował
rozkrusza w palcach resztki snu

spokój maluje się na jego twarzy
wczoraj rozstrzelał nadzieję

[Alessia]

Bardzo ciekawy wiersz, podoba mi sie zwłaszcza od 3 strofy.Miałeś pomysł i on jest tu widoczny, poza tym w wierszu jest coś takiego, że jak się go skończy,trzeba zacząć od początku.
A pisałam już że mi sie podoba
Pozdrawiam Alessia