Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jesteś dla mnie jak październikowy liść

wplśtany we włosy i mokry od deszczu

widzisz

jak trudno jest kochać coć tak ulotnego jak liść dębu

 

i kiedy przyjdzie zima znikniesz

przykryta śniegiem miłość zgnije

jak szron osiądzie na moim oknie

 

a wiosną i tak poszukam cić w porannej rosie

z nadzieją ze znajde choć jedno wspomnienie

czarny włos pachnący deszczem

 

widziz jak trudno jest kochać cos tak ulotnego jak liść dębu

i kochać miłością szronu i rosy osiadłej na piersi

 

kochać miłością nieulotną

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

wpl(ą)tany

co(ś)

 

(n)ić

 

(ż)e

 

znajd(ę)

 

widzi(s)z

 

co(ś)

Sporo tych literówek. Czytałaś tekst po wstawieniu? Literówki zdarzają się każdemu, ale Ty masz ich naprawdę sporo.

Na przykładzie pierwszej strofy pokażę Ci co masz zbędne. To co pogrubione i podkreślone można  bez żadnej straty dla wiersza usunąć. Staraj się zwracać uwagę na takie niepotrzeboności. Pozdrawiam. 

Opublikowano

@littlebirdsaved zmień ustawienia, robię to w trzech językach. Faktycznie, za każdym razem będziesz musiała przechodzić na ten właściwy. Miałam identyczne problemy, jak Ty. Serdecznie Cię zachęcam do zmiany spellingu na polski, wtedy każdy będzie mógł czytać Twoje wiersze z przyjemnością...Jest przyroda Quercus robur vel Dąb,deszcz bez którego nie wychodzę z domu

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

będę czekała na kolejne wiersze. Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @viola arvensis Zauważ, że w całej tej wymianie coraz mniej mówisz o wierszu, a coraz więcej o mnie – o rzekomym „krakaniu dla przyjemności”, „niedźwiganiu” itd. Metaforę wrony i sokoła wprowadziłaś Ty – ja jedynie zwróciłem uwagę, że taki podział bardziej dotyczy układu towarzyskiego niż samego wiersza. To jest czysta ad personam i z krytyką literacką nie ma wiele wspólnego.   Uważasz, że wypowiedziałaś się „wystarczająco treściwie” – Twoje prawo. Ja tylko zwracam uwagę, że zdanie „wiersz jest piękny” plus porównanie o wronach i sokołach to raczej deklaracja sympatii do autora niż analiza tekstu. I to dokładnie ten mechanizm, o którym piszę pod moją publikacją.    Jeśli chcesz rozmawiać o utworze – chętnie: konkret za konkret. Jeśli wolisz rozmawiać o mojej osobie, to tu stawiam kropkę. W krytyce interesuje mnie tekst, nie katalog wyobrażeń na temat komentującego.
    • @Skałosz Złotawy ciepły, fajny klimat.
    • @MIROSŁAW C. Dziękuję, kiedy to było.. październik 23'. Miło, że zajrzałeś z uznaniem i komentarzem, serdecznie pozdrawiam!
    • @Robert Witold Gorzkowski Jak mieszkałem w Hiszpanii też tak było. Dwunasta w nocy to środek zabawy a w piątki, soboty - początek. 
    • @iwonaroma   Jasne, jasne, że to był cytat - tak, tak, ale wybór tego właśnie słowa i sposób, w jaki się go używa, też o czymś świadczy.   Ja traktuję poezję poważnie na tyle, że wierzę, iż zasługuje na coś więcej niż „lajk / brak lajka”. Argumenty i polemika nie są kulą u nogi wiersza – są formą szacunku dla tekstu i autora: próbą zrozumienia, dlaczego coś działa albo nie.   Jeśli wolisz zostać przy roli czytelniczki, która tylko sygnalizuje wrażenie, a nie chce go uzasadniać – to też jest wybór. Dla mnie jednak rozmowa o literaturze zaczyna się tam, gdzie kończy się sam „gust” i pojawia się gotowość, żeby wytłumaczyć swoje „podoba / nie podoba”.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...