szkielet sztalugi

[Joanna Szymyślik]

zmęczona
wszystkim co należy
zajęta
czasem co go tracę
wpełzam do łóżka
zziębnięta
by się znowu nie wyspać

 

uparcie patrzę w sufit

 

pod ścianą
zakurzony
szkielet sztalugi
milcząco wypomina 

[WarszawiAnka]

Odczucia Peelki są mi zaskakująco bliskie. Razem ze "szkieletem sztalugi". :)

Wers czwarty zmieniłabym tak: "czasem. który tracę".

 

Pozdrawiam

[jan_komułzykant]

zgadzam się z wpisem powyżej - "cogotracony czas" brzmi nieciekawie :)

Pozdrawiam.

[Gerber]

Podoba mi się i zgadzam się z wcześniejszymi komentarzami, ale ja bym zmienił to na coś np: zajęta zatrzymywaniem czasu który wciąż gdzieś ucieka, albo zajęta beznadziejną walką z czasem. No albo jak napisała WarszawiAnka, w każdym razie nie tak, jak jest, bo wiersz dobry, a to taki postrzał w kolano.