Joanna Szymyślik

zmęczona wszystkim co należy zajęta czasem co go tracę wpełzam do łóżka zziębnięta by się znowu nie wyspać uparcie patrzę w sufit pod ścianą zakurzony szkielet sztalugi milcząco wypomina

Jestem zawsze zajęta marnowaniem młodości. W akompaniamencie Lany, opróżniając szklanki w towarzystwie pustych ludzi, czasem bez towarzystwa. W rytmie doby, w krzyku dzwonka, w samotności. Nie, nie mogę. Nie mam czasu. Jestem zawsze zajęta. - marnowaniem młodości.

To jest taki specjalny rodzaj papierosa Zapalany po bezsennej nocy spędzonej w łóżku samotnie Gdy wschód słońca zastaje nas kompletnie nieprzygotowanych Trochę dymu dla zmiętych brudnych wygniecionych Wychodzimy w rześkie poranki z pustymi oczami