Prz-szłość

[Jan Paweł D. (Krakelura)]

Lubię patrzeć na bezludne fotografie,

pełne rdzewiejących maszyn place zabaw,

stare hale, opuszczone dekoracje,

bez aktorów, bez widowni, po oklaskach.

 

Snopy światła, przez stłuczone szyby w oknach,

oświetlają industrialne, puste trwanie,

o powolnych mówią wschodach i zachodach,

obojętnym tańcu wirujących planet.

 

To wrażenie jakby nadal byli tutaj,

jest jak przerzucony, niewidoczny pomost.

Z takiej ciszy można tętno ich wyłuskać -

- w niej bezcieleśnie przechadza się świadomość.

[Paweł Artomiuk]

Jest coś nie tak z ostatnim wersem

może:

"Bezcieleśnie w niej przechadza się świadomość"? 

[Jan Paweł D. (Krakelura)]

@light_2019 Możliwe, że tak będzie lepiej, dzięki, pomyślę.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj  moim zdanie udany wiersz - tylko westchnąć wypada..

                                                                                                                Pozd.          

[Jan Paweł D. (Krakelura)]

Dziękuję wszystkim za obecność i komentarze. Pozdrawiam.