Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

ta przestrzeń wypełniona jest moją historią 
zamkniętą w niewidzialnych granicach
ścieżką nowej mentalności gdzie cząstką mnie 

 

rozpylam marzenia o mieście którego nie widzę 
buduję solidny fundament potem kolejne piętro 
czerpiąc siły z krętych rzek do poznawania siebie

 

mój świat to kraj gdzie serce moje bije mocniej 
gdy o tamtym mówię to powietrze którym oddycham 
żyję pomiędzy nimi i obu naraz mieć nie mogę 

 

chłonę jestem przestrzenią 

 


 

Edytowane przez Gość (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Kot tak, to taki uproszczony zapis tego, jak to jest żyć w dwóch równoległych światach i być szczęśliwym. Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam

Opublikowano

Ta przestrzeń, to bycie jednocześnie i tu i tam. Tak mi się to układa.

Jest pewne zderzenie, ale uważam, że powinnaś przyłożyć się bardziej do lepszej wersyfikacji ,

bo "rwiesz" nieraz myśl, przerzucając niżej słowo, które, mogłoby być w jednej linii... np.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... następne, to.. "wydeptaną"

Zapisane jak u Ciebie nie pasuje, bo samoczynnie 'wpada mi'.. wydeptanych... łączę z "granicach", a wiem, że to do "historią".

itd... chyba nie zagmatwałam...

Pozdrawiam.

 

Opublikowano

Wiersz ma myśl. Dla mnie trochę rozgadany :) ale ma potencjał.

Przede wszystkim przebija z niego pewna nostalgia i wrażliwość.

Chciałam ci trochę pozmieniać... ale może lepiej nie :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

tu masz literówkę i  mój, moje, w dwóch wersach to  trochę za dużo.

 

 

 

 

 

 

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...