Mgły modlitw

[Saint Germaine]

obudzony z błogiego snu

rykiem syreny przenikam

mgłę w której szare zjawy

uwięzione w sieci 

pędzą po złudzenia

 

minuty wloką się jak lata

godziny przekształcają w tysiąclecia

wreszcie gong ogłasza przerwę

w walce o przetrwanie

 

idąc nie patrzę na nic

ciemne okulary i słuchawki

tworzą niemal idealny kamuflaż

żeby nie dopadł mnie inny drapieżnik

 

siedząc w półmroku obserwuję punkt

ciszy która szepcze modlitwami

ludzi błagających o najgorsze

nieszczęścia dla swoich sąsiadów

 

w końcu zamykam oczy

i marzę o śnie

takim najgłębszym

i oszukuję sam siebie

 

Edytowane 14 Października 2019 przez Saint Germaine (wyświetl historię edycji)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - fantazją mi zapachniało ale co tam...raczej udany wiersz

choć trudny miejscami.

                                                                                                                                     Pozd.