Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

czuję się martwa
gdy ciebie nie ma
jak kartograficzne morze

zbieram rozsypane szczęście
z talerzy rozrzewienia
o tęsknotę się potykam

lecz gdy jesteś
stłumiony płomień ujawnia
posmak twoich ust

wyłania się zew
zza kulis przyzwolenia
nawet pąsowieją róże

a ja w swojej przeciętności
wędruję dotykiem przemienienia
wydarta z zamyśleń

krążę po osi przeznaczenia
pragnę

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję Ci Agato za plusa ;-), zastanowię się nad wizerunkiem wiersza .Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Catalino chociaż czymś Cię ujęłam ;-) postanawiam poprawę .Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Mimo to dziękuję za wgląd Joanie.Kartograficzne morze w moim przesłaniu oznacza pustkę ..morze pod mianem tylko określenia , takim na mapie.Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Joanie tą metaforą chciałam podkreślić swoje odczucie odosobnienia , pustki i tym samym uważam je za trafne. Zgadzam się z Tobą, że pośród tylu czytających będą zwolennicy jak i ci , którym wyda się to całkowicie beznadziejne.Pozdrawiam
Opublikowano

Łukaszu, dwoma ostatnimi wersami zaznaczyłam swoją pointe ale jeszcze się zastanowię.Pozdrowionka ;-)

Opublikowano

Izo, wydaje mi się , że nieźle gotuję , skoro smakują Ci pewne kąski mojej "kuchni" ;-).Jest mi miło i zapraszam na kolejne kąski a może i na desery .Pozdrawiam Cię serdecznie.

Opublikowano

Witam,

Pani Kucharko ;) - czasem ilość (składników) nie przechodzi w jakość (smakową).
Na przykładzie powyższego zdania: bez nawiasów też czytelne ;)
Poezja jest skrótem, kondensacją - rozpychanie jej słowami, zwłaszcza przy opisywaniu uczuć - powoduje odruch ... (przeciwieństwo głodu ;).
Można np. tak:

czuję się martwa
jak kartograficzne morze

potykam o tęsknotę
posmak twoich ust

zza kulis przyzwolenia
nawet róże pąsowieją

w swojej przeciętności
wędruję dotykiem

wydarta z zamyśleń
krążę
pragnę


Wiem, ze odarłem te chwile z wszystkiego (etc.) - ale chodziło mi tylko o wierszyk ;)
pzdr. b
PS. Tytuł też proszę zmienić ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Autorzy: Michał Leszczyński plus AI.   Mgiełka   Ref. jak tu pięknie, jak wspaniale niewidocznie pogodowa poświata przesłania przesłania tyle się wydaje, że się udaje że może jest, że na pewno jest, że być musi że zasłony przeminą, że kiedyś dojdziemy, aby przeniknąć   Gdybyś potrafiła nas nauczyć lekkości pośród sił grawitacji ulecielibyśmy w przestrzeń nieba   Nie chcesz uczyć...   Przekonujesz otoczenie niezmiernie że na moczarach trzeba się unosić nie być, roztaczać się, nie pamiętać   My nie dorastamy...   Ciężkawe serca warto opłukiwać niczym dłonie w żeliwnej wannie z nas sztuka tylko Tobie się udaje   Wodzisz wzorem duszy...   Ref. jak tu pięknie, jak wspaniale niewidocznie pogodowa poświata przesłania przesłania tyle się wydaje, że się udaje że może jest, że na pewno jest, że być musi że zasłony przeminą, że kiedyś dojdziemy, aby przeniknąć   Przypominasz nam myśl ulotną co przypadkiem miała nie powstać niepewną chwilką przyszła i odeszła   Mówisz co nieistotne...   Jeśli zakochany wkrótce zapytam zabrzmię ciężkością niemiłosierną obawiam się własnej niezręczności   Pragnę Cię... ...nie spłoszyć...   Ref. jak tu pięknie, jak wspaniale niewidocznie pogodowa poświata przesłania przesłania tyle się wydaje, że się udaje że może jest, że na pewno jest, że być musi że zasłony przeminą, że kiedyś dojdziemy, aby przeniknąć
    • @ireneo 19 letni powstaniec nie był wojskiem skończył w tym roku 100 lat i warto przeczytać co dzisiaj powiedział.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - no tak - poprawiłem - dziękuje -                                                                          Pzdr.
    • @Migrena   Nie, to nie jest błąd, tylko: logika, niektórzy tak robią - celowo wprowadzają w błąd nieświadomych czytelników - pozwalają na to anonimowe nicki, a ci - którzy używają pełnej tożsamości - są bardzo inteligentni, wie pan może - co to jest rozdwojenie osobowości?   Łukasz Jasiński 
    • Jodła stuletnia rzekła do pąsowej róży: Ja przetrwałam śnieżyce, nawałnice, burze, Przetrwałam huragany i zimę stulecia, A twój powab zapachu, nektaru i kwiecia (Mówię to nie złośliwie, lecz ze szczerą troską) Nie przetrwa dwóch dni błota, wichru ni przymrozków. Cenne wprawdzie jest piękno, kolorów wspaniałość, Lecz liczy się naprawdę – solidność i trwałość. Słuchała tego róża, wzruszając płatkami. I odrzekła: Sąsiadko, mówiąc między nami To rozmaicie bywa w życiu naszym ziemskim, Niezbadane są bowiem wyroki niebieskie. I przyszła nawałnica, uderzył huragan, Z nieba spadł deszczu kocioł, gradu pełny sagan. Rankiem dnia następnego, róża oraz jodła, Które burza pospołu ku ziemi przygniotła, Leżały razem w strzępach, smutno i żałośnie, Tak to czasami bywa o karpackiej wiośnie, Ale przestrzec tu muszę zuchów oraz śmiałków, Że na całej planecie tak bywa – pyszałkom…
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...