Październikowy obraz

[Maciej_Jackiewicz]

Przeciera jasne oczy zmęczona
tak dziś chciałaby jeszcze spać
pod chmurą córka Tei zamglona

wiatr zerwał resztki babiego lata
między konarami drzew się rozbija
co by tu jeszcze tarmosić i rwać

dzień za dniem jak liść opadły przemija
minął jak chwila ciepły wrzesień
krople deszczu grają z nowych nut

dopóki na blaszanych parapetach
nie rozbiją się jak okruchy kryształu
i w plamy się przemienią
na parasolach razem z nimi zagramy

w ten świt ciemny jak z końca świata
wszystko odchodzi ponownie pomału
październik pisze dla nas tautogramy
na literę jot jak jesień
atramentową z liści czerwienią

jaśniejesz już jutrzenko
jem jabłuszka
jarzębinę je jemiołuszka

jednym łykiem
piję herbatę z róży i jagody
Eos różanopalca
zostałaś ze mną

otulone poranną mgłą
spały ogrody

[Alicja_Wysocka]

Lubię tę porę roku, jest urzekająca, i lubię o niej wiersze :)

[Maciej_Jackiewicz]

ja lubię jesień dopóki jest złota...

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

cudnie napisane, pozdrawiam

[Bartosz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Piękne zakończenie. Cudny wiersz o mojej ulubionej porze roku.

 

No to ja mam odwrotnie, bo lubię się schować w swoim pokoju i patrzeć przez okno na ten deszczowy świat, z akompaniamentem ciut melancholijnej muzyki. Kocham takie klimaty ;-).

Pozdrawiam

Edytowane 4 Października 2019 przez Bartosz (wyświetl historię edycji)