Zniewolona

[Gość]

 

spacerując w twym lesie

uczę się być sobą

odkrywając nowe treści

dębów bez korony

zapadających się zgodnie w

betonowym runie

tańczących z wiatrem

w jego zgodną stronę

z bezszelestnie opadającymi liśćmi

 

 

spacerując w twym niebie

uczę się być sobą

dotykając równiutko utkanych

cieni obłoków

szkliście szarych

szczelnych ciągów myśli

promieni które wracają do

wypalonego słońca

niepochłoniętych blasków nadziei

 

spacerując w twym ciele

uczę się być sobą

przeniesiona na płótno

powieszona na ścianie

oprawiona w ramę

pozostanę na zawsze

 marną kopią ciebie

Edytowane 1 Października 2019 przez Gość (wyświetl historię edycji)

[Sylwester_Lasota]

Twym jest nieco archaiczne, poza tym nawet nieźle. Ostatnia strofa fajna, szczególnie przenoszenie na płótno :).

Pozdrawiam :)

[Gość]

@Sylwester_Lasota dziekuje za komentarz, a przed wszystkim, ze znajdujesz czas na czytanie wierszy amatora

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.