Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

muzyka jego głosu
nadal gra w moich uszach
wraz z całym ptasim folwarkiem*

nieopodal jeziorsko
snobków po horyzont
bocian za bocianem

gwiaździsta kurtyna zasłania błękit
już się roznosi woń bbq
wzajemne spojrzenia
i wybuchające kotki**

nie od chodźmy stąd

27.07.2019

*agroturystyka nad Jeziorskiem
**gra karciana
 

Opublikowano (edytowane)

Ładny wiersz, ale nieco za hermetyczny, moim zdaniem. Gwiazdki trochę rozjaśniają :).

Nie podoba mi się, natomiast, użyty w tekście skrótowiec, poza tym... dałem serduszko :) i... nie żałuje, że zajrzałem. No cóż, odpoczywać można dobrze nie tylko na Teneryfie, ale również np. nad Jeziorskiem :).

Pozdrawiam serdecznie :)

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ach... dawniej suszyło się zboże wiążąc je w snopki. Snopki ustawiało się w mendle, czyli mendlowało. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Siano, z kolei, kopiło się w procesie suszenie, a formy zabezpieczonego w ten sposób siana nazywano kopkami.

Dzisiaj zarówno wymłóconą przez kombajny słomę, jak i wysuszone siano, prasuje się i roluje. To co możesz spotkać obecnie na polach i łąkach, to są bele słomy lub siana.

Pozdrawiam :)

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Te snobki to jeszcze mogłyby być np. małe snoby.Tak to od (?!) czytałem :)))))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Rozkopana ziemia ujawnia swoje największe tajemnice.   Stado dzików tędy szło szukają pożywienia zostawiły pobojowisko.   Leśna droga do nikąd prowadzi usunięto z niej znak  abyś błądził niczym w ciemności.   Wyolbrzymiam fakty i wszystko widzę w ciemnych barwach, lepiej nie pytaj mnie o radę.    Nie wiesz o czym myślę nie pytaj bo nic nie powiem,  swój problem rozwiążesz sam.   Po środku pola stoję  w strumieniach deszczu szukam pomysłu na jutro.   W zaroślach skaleczyłem  nogę  idąc boso chociaż dokładnie zaplanowałem gdzie ją postawić.    Bezradny jestem bo nie umiem rozpalić ognia, nękany przez siebie  jest mi obojętne co dalej będzie.   Niebu patrzę głęboko w oczy w rozkopanej ziemi nic nie znalazłem   odchodzę więc bez słowa.
    • @violettaBardzo dziękuję! Oczywiście, że tak. Ależ z Ciebie pozytywna kobietka! :))) Pozdrawiam.  @Annna2Bardzo dziękuję! I pewnie już nic tego nie zmieni, a raczej się będzie pogłębiało. Pozdrawiam :)))) @MigrenaBardzo dziękuję! Technologia tak "pędzi",że już teraz niektórzy ludzie nie zauważają np. zmian pór roku. Pozdrawiam. :)) @TylkoJestemOna

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @UtratabezStraty@Rafael Marius@JWF@Wiesław J.K.@Andrzej P. Zajączkowski Serdeczne  podziękowania!     
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Prawdziwa gwiazda.     To dobrze.
    • @Migrena  przypomniałeś mi  przyrodników  Simonę Kossak i Lecha Wilczka- bo taka miłość nie zdarza- a pokochał ją od pierwszego wejrzenia. Zawsze razem dwoje przyrodników- a potem gdy jej zabrakło "Dziś mogę już rozmawiać o swoim życiu z Simoną. Jeszcze niedawno byłoby to niemożliwe" I cisza jak tu Kiedyś wydawało mi się, że w jej głosie słyszę „do zobaczenia”, ale echo powtarzało tylko: „nigdy, nigdy, nigdy”.     Piękny
    • Warto się w każdym wieku zakręcić:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...