wybaczanie

[Wojciech Bieluń -Targosz]

wybaczanie nie jest okazjonalne
jest cały czas
czuję własne mysli
wagę ich osądów
próbuję znaleźć skrót
do czegoś fantastycznego
co jest nade mną
świat to zmyślenie
oburza swoją egoistyczną brutalnością
fascynuje winami
wojnami  ginącymi planetami
to chwila
którą teraz mam
 

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pomimo niepokojów "wnętrza" czy środka Twojego wiersza, jego początek i koniec łączą sie dla mnie w jedną, piekną wypowiedź: "Każda chwila, w której wybaczam staje się śwaitem, który mam..." Nadajesz w ten sposób wybaczeniu decydujące dla naszego bytu, egzystencjalne znaczenie, co jest dla mnie bardzo ciekawym, nowym spojrzeniem. Tak je dla siebie odczytuję. Pozdrawiam :)

[Wojciech Bieluń -Targosz]

Duszko, Twoje komentarze.......nie mam słów, są piękne, samo piękno poezji. Pozdrawiam

dziękuję za serduszko.

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Twoje piękne i zawsze ciekawe wiersze mnie do nich inspirują, Wojciechu, to dla mnie radość :) Pzdrawiam.

[Wojciech Bieluń -Targosz]

dziękuję . Pozdrawiam