Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Sieć Obojętności


Rekomendowane odpowiedzi

Niczym ślepy lunatyk z teatru wiecznych snów
Zapadasz w ciężki ocean niedorzecznych słów
Czasem gęsty tłum szemrzących długich cieni
Zbłąkanych w labiryncie złudzeń i nadziei
Przetnie pustym wzrokiem krawędź twej bytności
I wszczepi lśnienie bólu w jądro świadomości

Ich emocje przywdziały maski maskarady
Infekcją hibernacji zatruły obraz prawdy
Widzę czarne smugi zduszonego żalu
Zaklęte w krąg wieczności trajektorii szału
Czuję mroźny podmuch wiszący w ciemności
Który nocnym skrzydłem zsyła posmak gorzki

Jeśli światem zawładną zimne posągi ze stali
Nawet Upadli spłyną drakońskimi łzami
I wzniosą swe śpiewy i litania błagalne
Otwierając z drżeniem swe rany pradawne

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...