Anahtar.Cennet

Nie mam bladych zimnych dłoni które gładzą po twej skroni nawet słońce mnie nie spali tak jak ogień papier stary Ja nie czyham późną nocą kiedy gwiazdy już nie świecą na przechodniów co ulicą gdzieś posępnie dokądś dążą Lecz swym kołkiem możesz zabić i me serce ciężko zranić gdyż ja jestem żywy cały a nie martwy trup zszarzały Gdy przechodzisz niemal obok patrząc prosto w moje oczy dusza twa nie widzi tego któż przed tobą oto kroczył Bo zamknąłeś się na wszystko to co mitem ci się zdaje i już karmisz swoje zmysły tym masowym świata ciałem

Niczym ślepy lunatyk z teatru wiecznych snów Zapadasz w ciężki ocean niedorzecznych słów Czasem gęsty tłum szemrzących długich cieni Zbłąkanych w labiryncie złudzeń i nadziei Przetnie pustym wzrokiem krawędź twej bytności I wszczepi lśnienie bólu w jądro świadomości Ich emocje przywdziały maski maskarady Infekcją hibernacji zatruły obraz prawdy Widzę czarne smugi zduszonego żalu Zaklęte w krąg wieczności trajektorii szału Czuję mroźny podmuch wiszący w ciemności Który nocnym skrzydłem zsyła posmak gorzki Jeśli światem zawładną zimne posągi ze stali Nawet Upadli spłyną drakońskimi łzami I wzniosą swe śpiewy i litania błagalne Otwierając z drżeniem swe rany pradawne

Kuglarz emocji nie jest wampirem co z duszy czerpać potrafi soki najlepszych myśli i uczuć gorących wpajając miast cierpkie goryczy trunki Nie jest też zmorą z ludowych baśni którą beztrosko zamyka się oczy ale bezwzględnym realnym bytem odzianym w szatę mórz krwi i kości Szeptami nadziei mami swe ofiary wbijając szpile hipokryzji w plecy składa na ustach mgliste obietnice co sztyletem zdrady przenikają serce Demoniczny lalkarz przejmie ślepe życie tkając złudne myśli zwiąże umysł w sieci zwabi na manowce nieświadome dusze co jak marionetki zasną na uwięzi ____________________________________________________ https://ridero.eu/pl/books/anahtar_cennet/#freeText ____________________________________________________