Świadkowie czasu

[Bartosz]

Świadkowie czasu

Przychodzą i odchodzą

Powoli

Ruszając się w stronę ostatecznego końca

Nikną w cieniu świateł miłości

 

Mają wiele do powiedzenia

Ale już nic nie mówią

Błądzą wśród ostatnich blasków

Dni minionych

 

Świadkowie czasu

Mało znaczą

Dla bezmiaru historii

Oraz dla pustki Nicości

 

Ale człowiek jest mały

I wywyższa niewiele większych

Ginąc potem tak jak oni

W bezmiarze czasoprzestrzeni

Edytowane 10 Czerwca 2019 przez Bartosz (wyświetl historię edycji)

[Bartosz]

@TakitamWpis, @WarszawiAnka - dziękuję za serca :-)

[WarszawiAnka]

To ciekawy wiersz - krótki, ale pełen treści.

Świadkami czasu jesteśmy wszyscy - w bardziej lub mniej świadomy sposób.

Najbardziej podobają mi się te wersy: 

"Ale człowiek jest mały

I wywyższa niewiele większych".

To głęboka myśl.

 

Pozdrawiam

 

P.S. Trzeba rozdzielić światła miłości. :)

[Bartosz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziekuję za opinię. Światła miłości już nie są razem :). Pozdrawiam 

[WarszawiAnka]

Ja również dziękuję. :)

[Bartosz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

:-) 

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To fr. tekstu,dawnego tekstu z XVII w. nieznanego autora, dziś nieco zmieniony - autora podają, ale ów autor Max Erhmann którego dziś uważa się za twórcę owego dzieła. 

 

Część owego tekstu brzmi:

 

Prawdę swą głoś spokojnie i jasno, słuchaj też tego, co mówią inni, nawet głupcy i ignoranci, oni też mają swą opowieść. Jeśli porównujesz się z innymi, możesz stać się próżny i zgorzkniały, albowiem zawsze będą lepsi i gorsi od ciebie. "Dezyderata" 

 

Te słowa pasują mi do wersów, które przytoczyłam. Oczywiście wersów Twojego wiersza, Bartoszu. J. 

[WarszawiAnka]

@Bartosz : Dziękuję. :)

[Justyna Adamczewska]

Aniu, Bartoszu - dzięki. J.