Nie ma ideałów

[KasperM]

Ich cel...odnaleźć ideał.

Żałośni poszukiwacze

nieumiejętnie cedzą urobek

na sicie 

z marzeń splecionym. 

Być Syzyfem...

Chcieć być Syzyfem z własnej woli?

Szaleńcy! 

Więźniowie wyimaginowanej

wyobraźni,

a może bardziej jej braku?

Samo skazańcy,

z wyrokiem 

dożywotniego pozbawienia

wolności... 

udają mądrych

chcąc równać się,

bratać z Alfą

i 

Omegą,

a zasługują tylko na miano

bycia 

i!

Poco tworzyć wzór

by rozwiązać działanie,

które 

nie ma rozwiązania?

Pseudo ideał i tak przestanie być

ideałem,

jak zawsze kiedy myślisz,

że znalazłeś szczęście!

Wystarczy,

że jeden maleńki element

będzie chwiejny...

runie piramida marzeń

burząc

wszelkie ideały.

[tetu]

To jest dobra treść. Wiersz nosi znamiona buntu, który ma w sobie peel.
Myślę, że jego wściekłość jest uzasadniona. 
Kasper tak od siebie powiem tylko że w 5 wersie na pewno zmieniłabym szyk. Ta inwersja popsuła pierwsze zetknięcie się z myślą. Trochę też bym go odcedziła, momentami przegadany. Zrezygnowałabym też z wielokropków i pytajników, a także poprzytulałabym wersy, ale zajrzałam do innych Twoich wierszy i widzę, że masz taki styl. Zatem ok. 
Samoskazańcy napisałabym razem i rozdzieliła poco.
Reszta ok. Warto nad nim usiąść. Wszystkie uwagi są subiektywne, więc... Pozdrawiam.