Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dla Mamy

animuslumen
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
animuslumen

animuslumen

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

dziękuję

 

że wciąż stajesz na głowie

gdy widzisz mój świat do góry nogami

 

i przepraszam

za te chwile

przez które miałaś ze mną

 

trzy światy

Edytowane przez Animus_Lumen (wyświetl historię edycji)
8
animuslumen

animuslumen

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Chciałem napisać coś dla Mamy, którą oczywiście bardzo kocham. Niestety nigdy nie miałem na tyle odwagi, przez brak umiejętności, bo uważam, że im osoba nam bliższa, tym trudniej napisać wiersz. Tak oto powstała ta miniaturka, prosta ale od serca. Jeden z poprzednich wierszy chwilowo usunąłem, bo z czego pamiętam  regulamin pozwala na dwie publikacje dziennie.

1
Sylwester_Lasota

Sylwester_Lasota

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Może to się wydawać dziwne, ale ja swój pierwszy wiersz dla mamy napisałem po tym, jak mama zmarła i o jej śmierci opowiadał. Miał tytuł właśnie "Pierwszy wiersz dla mamy". Trochę to przerażające, że niektóre rzeczy wydają się tak oczywiste, że przechodzimy obok nich niemal z obojętnością, dopiero gdy jesteśmy ich pozbawieni, zauważamy, że mogły być prawdziwym darem lub nawet cudem. Tobie udało się zauważyć to dużo wcześniej niż mi i za to masz już dużego plusa. Tak jak powyżej, mam nadzieję, że mama będzie zadowolona z wiersza.

Pozdrawiam serdecznie.

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
3
animuslumen

animuslumen

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

A Ty masz dużego plusa, że masz odwagę o tym szczerze pisać. Ja też późno to zauważyłem, bardzo późno, może po prostu życie potoczyło się tak, a nie inaczej, że dostrzegłem to teraz. Dziękuję i pozdrawiam :).

Edytowane przez Animus_Lumen (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Maciek.J
      Betlejem

      Przez Maciek.J · Opublikowano

      @Tectosmith ja tylko zabrałem głos w kwestii religijnej, jestem wierzący i nie wstydzę się tego wstyd mi tylko za portalowych agnostyków i ateistów, którzy nie szanują uczuć religijnych innych od siebie tak,że nie jest to wykłócanie a poza tym to ty wywołałeś ,,temat,,, pierwszy
    • andrew
      „mi”

      Przez andrew · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka ... słowo w szkatułce schowałam gdy przyjdzie zimno będę wyjmowała wiele ciepła mi dało pewnie więcej zostało  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia 
    • andrew
      Ludzie

      Przez andrew · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Rozumię. To nie jakaś dyrektywa ,miałem na myśli, że ludzie nie radzą sobie z wolną wolą. Wojny, kradzieże,napady... Gdy się ją częściowo zabiera.  Brzydki przykład, w reżimach ludzie... Tak to widzę, każdy może inaczej, tym lepiej dla wiersza.   Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia   
    • Benjamin Artur
      Kiedy będziesz ze mną

      Przez Benjamin Artur · Opublikowano

      Zobaczę dziś piękno, Bo Ciebie zobaczę. Zobaczę na pewno, Zobaczę — i zapłaczę.   A Ty zapłaczesz ze mną, Zapłaczesz, gdy zobaczę, Ile warte jest piękno, Ile warte to, co zobaczę.   Ile warte jest w sobie, Bo warte — co uparte. I wzrokiem będę w Tobie, I wzrokiem brnął w zaparte.   Dziś zobaczę piękno, Na oścież otwarte, Przede mną, nade mną, Z ciemności wydarte.   Kiedy będziesz ze mną...            
    • hania kluseczka
      soczewka

      Przez hania kluseczka · Opublikowano

      @Berenika97 trochę pozmieniałam i napisałam ciąg dalszy, nie wiem czy mogę przekleić na górę:    pryzmat    liście spadały wolno jakby czas w parku się rozciągnął on siedział na ławce bliżej światła ona trochę dalej w półcieniu jej cień przeskakiwał między drzewami jego cień starał się go złapać ich słowa były tylko echem tak jakby park powtarzał je sam dotknęła cienia jego dłoni uśmiech który odwzajemnił był tylko blaskiem odbitym od mokrych liści wyszli z parku na zimną poświatę sklepowych witryn liście zostały za nimi jak stłumione wspomnienia rozmów których nikt już nie chciał kontynuować pozostawali obok siebie ale ich kroki należały do dwóch różnych światów ona poprawiała szalik on zerkał w ekran telefonu na skrzyżowaniu wybrali inne drogi ich cienie przecięły się na moment pod latarnią rozproszone w ciepłym świetle po czym każde ruszyło w swoją stronę i tylko przez sekundę wydawało się że jeszcze idą razem

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...