Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Maska

Luell
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Luell

Luell

Opublikowano
Opublikowano

Boisz się szczerości, bo prawda potrafi być okrutna. 
Kłamiesz osobom bliskim, 
Że wszystko w porządku, lecz w środku jesteś smutna. 
Udajesz, uśmiech pokazując wszystkim, 
Choć Twoje oczy są smutkiem przepełnione, 
Choć wewnątrz trzęsiesz się cała, 
Choć serce Twe rozżalone, 
Udajesz twardą, niczym niewzruszona skała
To tylko maska, która kiedyś opadnie
Pokazując Twoją prawdziwą twarz,
Serce Twe za mocno pragnie,
Rób sobie nadzieję głupia, dalej marz.
Smutek wyleje się strumieniami, 
Wypłyną Twoje emocje prawdziwe,
Żyj dalej złudnymi marzeniami,
Niech serce, choć przez ułamek sekundy będzie szczęśliwe. 
Kochaj nie będąc kochaną,
Ciesz się okruchami rzuconymi pod nogi
Raduj się chwilą łaskawie Ci daną. 
Czy przekroczyłaś już swego smutku progi?
Udajesz radość, choć w środku umierasz, 
Udajesz, choć Twe oczy prawdę wymawiają, 
Udajesz, choć ukradkiem łzy swoje ścierasz, 
Mimo, że Twe uczucia się z Ciebie wyśmiewają. 
 

Bogdan Brzozka

Bogdan Brzozka

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj Luell, wiersz fajny tylko spróbuj zrobić coś z nagromadzonymi dość gęsto zaimkami (wytłuściłem), w niektórych przypadkach możesz je zamienić, w innych pominąć np.,,Udajesz, choć oczy prawdę wymawiają", staraj się zamiast twe,swe,me - pisać twoje, swoje,moje. Pozdrawiam serdecznie.  :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • jaś
      Lalka

      Przez jaś · Opublikowano

      Życie to miotanie się między literackim dadaizmem a futuryzmem. To coś takiego na co Tristan Tzara odlałby się z rozkoszą a Hans Arp powiedziałby swoje "cholerna marność". Czasem trzeba kupić sobie flaszkę Amoumage Black Irys i wtopić się w jej czarny sens, albo wsadzić głowę w krzak jaśminu, albo zakochać się do utraty życia. Lub stracić kogoś jedynego, kogoś takiego kto był najmilszym przyjacielem. Albo przechorować śmierć co już w konwulsjach cię miała. Wtedy dotkniesz istoty i głębi uczuć. Takiego ich przeżywania które położy się cieniem na dalszym twoim życiu. Ten cień jest słońcem niebiańskim albo zmorą świeżo wykopanego grobu. Wybieraj człowieku. Inaczej to tylko słowa, słowa, słowa.
    • Bożena De-Tre
      Bukiet — pytań

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz Rzuci czary-:)Wędkę zarzuci-:)Pozdrawiam Jacku dziękując za przywołany uśmiech-:)
    • Bożena De-Tre
      Powierzchowne rozmyślania… coś na kształt listu.

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      Powierzchowne rozmyślania… coś na kształt listu.   Słowa, co gardło zaciskają, myśli przerwane w pół drogi. Moje sny, urojenia zamknięte w wątłej postaci… dziewczyna z bajki - nie Twojej - dziś odważyła się.   Wiedziałam, że kiedyś napiszesz, ktoś musiał przerwać ciszę, a i Bogowie chcieliby wiedzieć, co wtedy spotkało nas.   Twój stary dom poskładał się jak talia kart dotykiem obcych ludzi. Nie łudź się, że coś więcej jest. Stoi blok, zza oceanu pewnie widzisz go, powraca w snach czyjś projekt widmo.   Kiedy zjawiłeś się Ty tamtej wiosny z biletem w dłoni i swoją wizją Świata, stokrotki zgubiły płatki, fiołki zapach straciły, Bogowie nie wiedzieć czemu - ukryli słońce za chmurami.   Twoje „mieć”, wręcz obłąkanie, posiadać więcej i więcej, i ja w eposie usłanym różami. Jest tylko dzisiaj, jutra nie ma. Tak skończyć musiało się… Dziś Ofelia w pokoiku na poddaszu zegarem po babci, co odmierza czas śpiewem swym „Nie-ma-ludzi-bez-wad”. Szkoda łez, utopisz się w nich. Nim świat się poprawi wyjdź do ludzi - zegar nuci  i łudzi. Reszta niech tajemnicą zostanie na wieki.
    • violetta
      Lalka

      Przez violetta · Opublikowano

      @jaś jeżeli to prawda to tak, niewymyślone. Ja to ostrożnie podchodzę do uczuć. 
    • Domysły Monika
      Polonez

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @Łukasz Jasiński     Biologicznie - daje więcej, mentalnopsychologicznie - daje mniej.  Człowiek z trudnymi doświadczeniami jest jak zapałka: łatwo ją złamać. Sam nie zna dnia ani godziny, kiedy zapłonie to, co trudne. Uważasz inaczej... Ale to nic innego, jak wmawianie sobie, że jest się silnym, by przetrwać kolejny dzień, który podświadomie jest zagrożeniem - to takie życie w samokontroli, które wyczerpuje... Dystans, balans - łapie się w... nałogach i to jest hasło: "uciekam".

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...