Bezsilność

[Maciek.J]

Czas przemija, szczęście było blisko
wolnym krokiem także odchodzę
samotny na krętej nowej drodze
dziękując dziś za nic i za to wszystko

zanim zginę jak patyk suchy w popiele
serca po wygaszonym już ognisku
jeszcze ciebie ujrzę w myśli błysku
nim przepadnę jak zakochany pogorzelec

tyle słów pozostało na kartach podartych
a milczenie rani tak bezlitośnie
ostatni kwiat zapomniał o wiośnie
czy dobry sen pamięci będzie wciąż warty

kiedy jak co dzień czeka na mnie posłanie
pozdrowię pająka w nocnej ciszy
chociaż pewnie tego nie usłyszy
w swoim domu na suficie ze mną zostanie

Edytowane 16 Maja 2019 przez Maciej_Jackiewicz (wyświetl historię edycji)

[????]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Piękne i oryginalne porównanie, ładny wiersz z dobrym warsztatem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Maciek.J]

dziękuję Faina za odwiedziny i komentarz...

[Deonix_]

Gorycz ujęta lekką formą.

 

Tylko "zakochany pogorzelec" kruszy mi brzmienie,

bo merytoryczną rację bytu to on tutaj ma :)

 

Ładnie rymujesz okalającym, naprawdę ładnie :)

 

Też mi "patyk suchy w popiele" przypadł :)

 

Ale cały wiersz, mimo że zatytułowany jako "Bezsilność",

niesie rąbek nadziei, jakaś krzta optymizmu Peelowi się ostała.

Więc może nie jest on tak całkiem bezsilny?

 

Pozdrawiam,

 

D.

[Maciek.J]

Dziękuję wszystkim za uważne przeczytanie mojego wiersza

i bardzo cenne komentarze