Zbyt wiele...

[Remigiusz Śpiewak]

Zbyt wiele wody upłynęło,
Zbyt wiele listów niewysłanych
Zbyt wiele bólu nas dotknęło
w potoku słów nieprzemyślanych...

Oczekiwania niespełnione,
złudne nadzieje, ból i łzy,
ogromnym ciągną się kordonem,
na jego czele Ja i Ty.

Ślad krwawy nieprzyjemnych wspomnień
i ślady pięknych złotych dni...
Choć wołam: proszę, wróćcie do mnie!
Nie wrócą, bo nie wrócisz Ty...

I znów te łzy niepocieszenia,
I znów ten nieprzyjemny stan,
szukania chwili zapomnienia
gdzieś tam u progów śmierci bram...

[Monako Lee]

Dokładnie stan ten znam
Jedno co cieszy-
Nie jestem sam (a)

Czas tylko,
choć wskazówki mylą sie wiecznie
zamienić wspomnienia może w powietrze.

[Jacek_P.]

Piosenka stylizowana na lata międzywojenne. Dużo zaprzeczonych przymiotników, banalnych skojarzeń i prostych rymów charakterystycznych dla tego okresu. Wyrzuciłbym choć oba "Nieprzyjemne", zastępując je innymi słowami. Ale w sumie, jako pastisz, jeżeli świadomy - dość zgrabne.
Pozdrawiam.
Ja.

[dytko]

dla mnie tragikomiczny wiersz, tandetyzm. iMniemam ze na sile dobierane slowa do rymu, gryza strasznie. ale wiem ze to kwestia gustu

pozdrawiam i powodzenia zycze

d.