Egzekucja

[summerka]

 

 

Zdradziłam ją

Odarłam - brutalnie, nagle, bez ostrzeżenia

Wykradłam jej tajemnice

Te, których zazdrośnie strzegła od początku

I złożyłam je na ołtarzu naiwności.

A potem zapędziłam przed Twoje oblicze - drogą bez powrotu.

I stała tak bezbronna, czekając….

A ja patrzyłam…

Nie trzymałam jej za rękę, nie pocieszałam,

Miałam nadzieję, że było warto.

Mój konfesjonał - biała kartka - stał się dla niej wyrokiem.

I widziałam jak umiera,

powoli - pod ciężarem Twojej obojętności, niewzruszonego milczenia.

Poprosiłam - ocal ją!

Daremne próby - byłeś głuchy.

I umarła.

Zostawiając mnie z poczuciem winy,

Z pustym miejscem

Tam, gdzie dotąd mieszkała ONA - DUSZA.

[Sylwester_Lasota]

Zostawiam serduszko, chociaż dusze ponoć mamy nieśmiertelne. W takim ujęciu duszy nie można zabić, a jedynie skazać ją na potępienie, chociaż z drugiej strony, o kimś zupełnie nieczułym mówi się, że jest bezduszny... Myślę,  natomiast, że z pewnością można skutecznie zabić sumienie, wyłączyć je bądź zagłuszyć. Przez tysiąclecia ludzkość wypracowywała specjajlne techniki żeby odczulać nawet najwrażliwsze jednostki i wydaje mi się, że obecnie udało nam się osiągnąć mistrzostwo świata w tej dziedzinie. Telewizja, Internet, gry wideo robią z nas nieczułą papkę, chrupiącą chipsy i popijającą colę, nawet gdy oglądamy największe zbrodnie i bezeceństwa świata.

Pozdrawiam serdecznie

I, mimo wszystko, Radosnych Świąt :)

Edytowane 21 Kwietnia 2019 przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)