miłość

[enigmatyczna2]

 jedliśmy łapczywie
bez soli, chleba i smaku

 

 żaden kęs nie uleczy głodu
zrodzonego przedwcześnie

 

wśród kolorowych napisów
za mało nas było, na zdjęciach

 

a może to ta miłość 
tak - ta miłość

Edytowane 19 Kwietnia 2019 przez Ewelina Kuczyńska (wyświetl historię edycji)

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wahanie wyczuwam i nieco pretensji, np.

 

 

Ot, błędy zaślepionych miłoscia. A ona dojrzewa. Pozdrawiam Ewelino. 

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie jestem pewien, czy słowo "zdrodzonego" było tutaj użyte celowo (od drogi?), czy też "literówka"

[enigmatyczna2]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Literówka, dzięki!

[Deonix_]

Ciekawa miniatura Ewelino, 

zastanawiająca. 

 

Odczuwam ją jako opis uczucia między dwojgiem ludzi, uczucia, które od kiedy zaistniało nie daje im spokoju i nasycenia. Uczucia elektronicznego i wirtualnego, którego namiastką są kolorowe napisy i zdjęcia. Uczucie to jest tak odległe, że nawet nazwanie go miłością zdaje się groteskowe. 

 

Trochę przypomina mi to sytuację liryczną z piosenki "Windą do nieba", gdzie peelka cierpi z powodu miłości do "pana w technicolorze". Tyle, że tam jest jednostronne zakochanie połączone jeszcze z przymusem wyjścia za mąż "z rozsądku" za innego. Twój wiersz odczuwam jako ilustrację uczucia pomiędzy ludźmi mieszkającymi daleko od siebie, w innych miastach i krajach. 

 

Uff, tyle mojego

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pozdrawiam świątecznie, 

 

D.