Mile

[Kuba Boryczka]

Kiedyś, z braku kolorów,
wszystkie jabłka były po równo zielone,
a każde odbarwienie tak dalekie i nowe,
jak krok w siedmiomilowych butach.

Dzisiaj niebo jest jak zabrane
planecie o wielu księżycach.
I wszystkim jabłkom przywrócono barwy.
Są, po równo, czerwone i cierpkie.

Nie poznam już chyba przestrzeni.
Bo nie da się trafić w przestrzeń,
jak nie da się uchybić bliskości.
Takie wrażenie odnoszę ciągle.

Tylko wołanie jest między nami.
I, doprawdy, dziwny to dystans –
nic wspólnego nie ma
z milami.

[Kuba Boryczka]

Czy nikt nie skomentuje?

[Agata Kusek]

No, ciekawe, ciekawe... Jest w tym dobry pomysł i pewna mądrość, tylko czemu Pan (:)) nawiązał do barw jabłek?? Tak po równo... hmmm... Trochę mało... BARWNY ten wiersz :) I pasują do niego rymy... takie prawdziwe. Najbardziej podoba mi się ostatnia zwrotka.
Pozdrawiam serdzecznie

Agata