pożar

[beta_b]

nie byłam w katedrze notre dame

ale pożar większą zrobi szkodę

niż strajk w mojej szkole

czy 500 plus na kota 

płonie dziedzictwo

ludzkości pamięć 

o notre dame

pani zostań

Edytowane 16 Kwietnia 2019 przez beta_b (wyświetl historię edycji)

[le_mal]

:(((((((((((

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[jan_komułzykant]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

:(

[Don_Kebabbo]

To chyba ten ogień, w który powinniśmy wrzucić swoje wiersze.

 

Do tego wydarzenia cieszyłem się, że mogłem zobaczyć wierzę ciśnień huty Donnersmarcka, zanim przy jakichś pracach zaprószono ogień i korona poszła z dymem (pani z dzieckiem przechodząca nieopodal: "Popatrz, tam mieszka Baba Jaga", czy jakoś tak...). Nie mam słów, naprawdę mnie zatkało.

Edytowane 16 Kwietnia 2019 przez Don_Kebabbo (wyświetl historię edycji)

[WarszawiAnka]

Twój wiersz był dla mnie pierwszą informacją o pożarze. Nie widziałam wiadomości i nie zrozumiałam go. Myślałam, że to jakaś osobista metafora...

Teraz już rozumiem...

 

Pozdrawiam

[WarszawiAnka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

To jest jak koszmarny sen....

[Marlett]

:(

[Maria_M]

Wiele się naczytałam wierszy o tym tragicznym wydarzeniu, ale Twój jest najlepszy. Stwierdzam obiektywnie. 

Edytowane 16 Kwietnia 2019 przez Maria_M (wyświetl historię edycji)

[beta_b]

W zasadzie nie wiem co odpowiedzieć na komentarze, bo pisałam te kilka wersów na żywo, z palca, nie dla sztuki a przekazu. Ale widzę, że pożar katedry poruszył więcej osób, również tutaj. Mnie przygnębia zniszczenie Damaszku, zabytków w Syrii czy Jordanii;  
czy chociażby u nas - świdermajerów pod ładne działki. 

Dziękuję wszystkim za obecność pod tekstem. bb

[Maria_M]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No i wszystko jasne. Pisanie na potrzebę chwili jest po prostu oryginalne.

[Tomasz_Biela]

Odbudują, ale, to już nie bedzie to samo. Straszne to. Z palca pisane chwilą czasami jest niepodważalne i nie do ruszenia innymi słowy. 

Pozdrawiam t. 

[Czarek Płatak]

Szkoda.

Co do Kościoła to osobiście akceptuję jedynie aspekt kulturalny, w tym zabytki architektury. Mistycznego nie akceptuję. 

Nie potrafię jednak opędzić się od myśli, że nasza planeta spala się (wcale już nie tak powoli jak wielu sądzi) sukcesywnie każdego dnia i jeśli nie my to nasze dzieci i wnuki przekonają się o tym bardzo dobitnie. Ilu z nas patrzy na to obojętnie? Ilu z nas bez żalu zupełnie, nie to co wobec katedry? Ilu wręcz nie wierzy, że Ziemia ginie na naszych oczach?

Ot, drobna refleksja

[Koziorowska]

Przygnębiające... I poruszające, choć nieprzepełnione środkami artystycznymi. Bardzo przeżyłam tę tragedię, więc dobrze, że powstał na jej temat tak dobry utwór. Dziękuję Ci za niego.

[fregamo]

oj