będziesz żył

[Iris_IK]

nim zaśniesz
otuli cię mgła
ukołysze wiatr
wierzba pochyli ramiona

głowę na kamieniu
położysz
jak
puchowej poduszce
powierzysz sny

ciszą oplecione usta

i oddasz cały świat
promieniom księżyca
ból mchem porośnie
stanie czas

przebędziesz drogę daleką
we wspomnienia
tam
maki czerwone
każą ci walczyć

będziesz żył

[seweryna żuryńska]

aż pragnę uwierzyć
porzucić agnostycyzm
pomyśleć, bóg, to ja i moje ciepłe dłonie
a światłość winna być w nas
kto uwierzy, będzie wieczny

wielkie dzięki
seweryna

[Iris_IK]

Dzięki Seweryno!

Za to, że znajdujesz czas i słowa odpowiednie. Piękne są Twoje komentarze.
Pozdrawiam
Irena.

[Dotyk]

"głowę na kamieniu
położysz
jak
puchowej poduszce
powierzysz sny

ciszą oplecione usta

i oddasz cały świat
promieniom księżyca
ból mchem porośnie
stanie czas"

piękne.

a tekst przejmijący


pozdrawiam - mirka

[Iris_IK]

Dzięki Mirko,
że zatrzymałaś się tu na moment i czas znalazłaś ...

Pozdrawiam
Irena.

[Migele]

Odesłałaś mnie tu spod haiku i bardzo dobrze. Rzeczywiście pokrewieństwo:) . Zgadzam się z Dotykiem w pełni. Pięknie i przejmująco.