Milena Opublikowano 27 Marca 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 27 Marca 2019 wciąż czuję oddech na karkua przecież ty już nie oddychasz nie pamiętam twojego imieniatylko zapach pościeli nie było żadnych słówtylko kolory zawsze byłeś cieniemnie możesz umrzeć jesteś modlitwąporwaną przez wiatrczas cię nie zabierze 5 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
beta_b Opublikowano 27 Marca 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 27 Marca 2019 Pocieszające (lub nie) jest to, że nic nie trwa wiecznie: pożegnanie ani modlitwa. Poczucie straty można celebrować, ale blokuje przepływ na nowe. Zgrabny, prosty tekst. Pozdrawiam, bb Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
duszka Opublikowano 27 Marca 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 27 Marca 2019 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Nie można utracić czegoś/kogoś, co nie wcieliło się w nasze życie, czego nie mogliśmy pochwycić i uchwycić.., jego obecność była tylko lekkim dotykiem wieczności... Mistyczny, lekko, prawie nieuchwytnie napisany wiersz. Poruszył, zaniepokoił mnie. Pozdrawiam :) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Sylwester_Lasota Opublikowano 27 Marca 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 27 Marca 2019 Muszę przyznać, że bardzo ciekawy/intrygujący tekst. Prosty w formie, ale przepełniony poetyką tajemniczości. Podoba mi się. Pozdrawiam Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się