Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ZAKOCHANA MIŁOŚĆ

 

 

Skandal! Miłość zakochała się

w samotności!

Długo czekałeś na ten moment.

 

Próbuję uszczknąć dla siebie

kawałek nieba, ale uderzyłam skronią

o kant łóżka.

 

Ze strachu przed czasem,

rzucam się w twoje ramiona; tutaj będzie mi wygodniej.

Zatrzaskuję powieki,

żeby znów cię zobaczyć; moje serce podąża

twoim tropem.

Usiłuję je dogonić i przywołać do porządku,

ale ono chadza własnymi ścieżkami.

 

W ramach podziękowania za ból i tęsknotę,

wręczam ci naręcze łez; ostrzegam, że są przesolone.

Mojemu rozumowi wciąż brakuje sił,

aby pojąć ten paradoks, jakim są przedwczesny grzech

i zapomniana śmierć.

 

Na przekór marzeniom, w dziurze w asfalcie

wyrosła nadzieja; ma takie ładne, delikatne,

czerwone listki, że pragnę zabrać ją do domu.

Nie mam jednak odwagi pozbawić jej życia.

 

A ty wciąż kolekcjonujesz

swoje gorsze dni?

Myślałam, że zależy ci na bezpieczeństwie i spokoju.

 

To nieprawda, że pierwsza noc musi być najgorsza;

to od nas zależy, jaki będzie miała smak.

Opublikowano

''Zakochana miłość''

- tytuł jest już przegadany, jak również jest pleonazmem.

Utwór jest  bardziej opowiadaniem niż wierszem.

Dosłowność pozbawia czytającego wolności w interpretacji.

Na końcu wiersza - sorry -  jest nuda .

 

miłego dnia.

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przepraszam, że się wtrącę.

Komentarz nie zawsze jest pouczaniem i krytykowaniem :)

Komentarz to własna opinia o wierszu, dlatego zachęcamy do komentowania.

Bierne oczekiwanie, nie przyniesie komentarzy pod Twoje wiersze, a przecież też na nie oczekujesz :))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jedno z tych drzew, w które się tulę, gdy w głowie sztorm przewala fale, gdy stoję sam, choć jestem w tłumie, i krzyk niemego wzbiera w szale.   Jedno z tych drzew w nocnym pejzażu, gdy port zasypia, milknie czucie, wychodzę w noc, bo snu nie znoszę — odchodzę dzisiaj o krok od życia.   Na granitowej zielonej skale tunel nadziei puszcza mi oko, lecz przed nim mgła — jak sen o raju, którego już nie chcę, nie mogę.   Uciekam więc — w zgrzyt starych torów, w ciszę, gdzie echo śpi pod mostem, w twarze mijane bez historii, w spojrzenia, które nic nie niosą.   Świat mnie dogania — szeptem liści, nawet gdy w mroku znikam z pola, bo w każdym drzewie, w każdej ziemi zostaje ślad — i moja dola.   A jeśli jutro mnie odnajdą, niech wiedzą tylko: byłem w drodze. Nie chciałem wiele — może spokoju, może oddechu w czyjejś zgodzie.
    • @acatiiia Piękne to były czasy, gdy można było pójść do biblioteki publicznej i wypożyczyć książkę lub parę książek, oczywiście był termin do zwrotu. Wierzę, że książki nigdy nie stracą na popularności. Zdarza się, że nie ma prądu z takiej czy innej przyczyny, wówczas przy świetle świec lub lampy naftowej, jeśli będą pod ręką, można sięgnąć po książkę. Internet ma to do siebie, że daje więcej możliwości w przeczytaniu czegoś na co dawniej trzeba było czekać tygodniami lub nawet miesiącami zanim dotarło do naszych rąk. Z tego to względu - przez Internet - popularność książek znacznie zmalała, ale jak to w życiu bywa mody się zmieniają i retro zawsze powraca w być może nieznacznie zmienionej formie. Książki i Internet według mnie nie są konkurencją lecz po prostu innymi środkami przekazu dla czytelnika. Pamiętam, jak w latach 80's ubiegłego stulecia w modzie były Encyklopedie lecz dostęp do nich był ograniczony dla szerszej rzeszy czytelników. 
    • P̫̐̀҉߫̋̚O̝᷈᷀҉̗̭̽L̯̂S̻̀̆҉̬᷅͂Ḳ̫᷉҉͈ͧ͞A̢҃͟҉    w cieniu pochmurnych zaborczych nocy gwiazdy zamglone świecą słabiutko lecz ojczyźnianka wytrwale kroczy wcale nie płacze a jednak smutno    wiatr przeciwności suknią powiewa góry na drodze wysokie są bardzo marzenia wrastają w baldachim nieba zmierza do celu gdyż duszę ma hardą    targają ciałem siły przeróżne serce wciąż ranią aż krwią zbroczone czerwone maki trochę wszak później ozdobią płatki białym kolorem    świadoma ciągle że droga kręta choć serce z wiarą pragnie pozostać zatem nie myśli marszu zaprzestać by niepodległą stała się polska         
    • A na lut os pot, wtop, slot. Ulana.    
    • @acatiiia Tak sobie myślę, że za parę lat znikną nie tylko antykwariaty, ale i księgarnie. I razem z nimi cisza między słowami.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...