Na głodzie

[Luule]

odprawię obrzędy

szamańskie podrygi

po żywy ogień

rozetrę patyki

 

zajrzę w zaułki

na ulicy głuchy wiatr

i w noc niepatrzenie

senne dryfy

 

będę wołać i wołać

doskwiera brak

siebie w sobie

myśli błąkania

 

głodna tych dni

gdy pióro chwil

nadlatuje wersami

zmysły odsłania

 

niech zaskwierczy ogień

krzemień gdzieś jest

kopany jak kamyk

po chodnika prozie

 

jak ćpun

jestem na głodzie

 

[23.]

Rytm taki, że ręce jak motyle w zagajniku ;) Pozdrawiam 

[Jacek_Suchowicz]

trochę pomajstrowałem - przepraszam:)

 

 

odprawię obrzędy

szamańskie podrygi

aż po żywy ogień

rozetrę patyki

 

zaglądnę  w zaułki

głuchy wiatr na ulicy

w nocne niepatrzenie

jaźni senne dryfy

 

będę wołać  wołać

mam braki nieznane

samej siebie w sobie

myśli obłąkane

 

i tych dni głodna

gdy jedyną chwilą

pióro nadlatuje

czyni swą powinność

 

niech ogień zaskwierczy  

bo się znalazł krzemień

kopany jak kamyk  

w słów prozie się mieni

 

jak ćpun

jestem na głodzie

 

 

pozdrawiam:)

 

 

 

 

 

 

 

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Podoba mi się to Twoje nieco nieuporządkowane (ale przez to autentyczne) "wędrowanie' pomiędzy wolą, tęsknotą, refleksją, rozpoznaniem, Luule... Przez to otwiera się dla mnie bogaty zróżnicowany i żywy obraz tematu. Przeczytałam go z zainteresowaniem :)

Pozdrawiam.

[Czarek Płatak]

Z doświadczenia wiem, że znaleźć siebie w sobie stosując szamanizmy wszelakie łatwiej będzie w lesie niźli w mieście.

Fajny wiersz. Jest mistyka :) 

Edytowane 18 Marca 2019 przez Czarek Płatak (wyświetl historię edycji)

[Luule]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie wiem czy dziękować czy jak, bo nie do końca łapię metaforę;) Ale bez podejrzeń mogę podziękować za serduszko:P odpozdrawiam:)

 

 

 

[beta_b]

Lu, moc jest.

Ale faktycznie, za Jackiem, coś bym jeszcze pogmerała w słówkach, żeby je lepiej dopasować do siebie. ;) 

 

Choć ta zwrotka leży jak ulał. :D

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

bb

[23.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo ładny i fascynujący ;)

[Luule]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj Jacku. Powiem tak, wygładziłeś ten wiersz, jest taki bardziej puszysty, mniej kanciasty, poetycko płynie. Tylko wtedy to zakończenie zgrzyta. Zmienić nie zmienię, bo już nie nosi mojego 'zapachu';) i też i sens gdzieś się rozmija. Myśli miały się błąkać a nie być obłąkane, ale kto wie, jakby mnie w taki czas zdiagnozować, to i może conieco obłąkane bywają:P

No i krzemyk właśnie nie odnaleziony, znaczy gdzieś może jest, nawet blisko, ale go nie zauważam, może kopię z nudy, nie dostrzegając. :) pozdrawiam

[Luule]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję Duszko. Tęsknotą za głębszą refleksją i takim byciem poezją, po prostu:) Nie wiem czy oglądałaś, albo ktoś tu z odwiedzających oglądał film 'Patterson'? 

[Luule]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

:D no na pewno przydałoby się pobyć trochę samemu z naturą. No ale, póki co komfort beztroskiego obcowania bez poczucia obowiązku, bez zegarka, trochę poza zasięgiem;) dzięki! 

 

[Luule]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jest moc - to mocne i miłe słowa:) wiem, że jest tak kanciasto, marszowo, po żołniersku niemal. Sama często 'oschlej' odbieram te krótkowersowe formy, po 1 im dłuższy wers tym ławiej szyć płynniej, ale to nie reguła, po 2 to dobór słów, tak jak piszesz. Ale też i taka mocna kondensacja,  to próba złapania najistotniejszego motywu szkicu. Też nie do końca ta moja forma mi odpowiada, ale w ten sposób ze mnie to wyszło, wykrzyknęło się, wypluło.. Ale nie znaczy, że się nie doczeka kosmetyki:)

[Luule]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ach no to i ja przesyłam doppel Dank za tak łechcące słowa:)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Luule]

A także za serduszka na paluszkach dziękuję Marcinowi K, @Liryk i @Maja Cyman

[Maja Cyman]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

przesyłam..zielone paluszki są do bani:))w sensie...sam wiesz

[jan_komułzykant]

Bardzo mi się podoba "piórochwil" (bo tak "go" czytam ;), który U Ciebie nadlatuje, mnie raczej nachodzi, najczęściej nieproszony i niespodziewanie. :) Potrafi naprzeszkadzać i nic nie zostawić, skubany. Bardzo fajne skojarzenia z krzemieniem (krzesaniem) i rozcieranymi patykami. Inspirujący wiersz, no niestety, mój piórochwil gdzieś się szlaja. Pozdrawiam.

[Mirosław_Zapała]

Poczułem klimat Rimbaud'a. Z wersów przebija dzikość, mistyczność i przede wszystkim energia życiowa. Wiersz jest napompowany wolą życia - tak mi się zdaje. Zawiera się w połączenie instynktów zwierzęcych i wyższych potrzeb duchowych. Tekst naprawdę cholernie dobry. 

Pozdrawiam, 

[Luule]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nadchodzi czy zlatuje, mniejsza o to, wiesz, to nawet nie chodzi o wenę stricte, tylko ten nadmuchany patos i nadwrażliwość, czas bez skóry, że tak ujmę, uporczywe zresztą w nadmiarze, ale za brakiem też tęskno. Organoleptycznie ujmując- idę, śpiewa ptak, uszy słyszą, zdobędę się na mimiczny uśmiech, ale w pudełku pusto, ptak jest poza, nie we mnie. I widoki i wschody słońca. Są, ładne i owszem, ale albo są poza albo w nas, to robi różnicę.. 

Dzięki Janko za miłe określenie:) Tak, skoro nie nadchodzi sam -ten czas, myślę jak go sprowokować, rozpalić:) albo w końcu dostrzec, wśród pomijania.

Tobie także życzę, skoro się szlaja (jak Twój avatar:P) gudnajt!

[Luule]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wow, pysznie mi do żłoba nalałeś:) dziękuję! 

Zwierzęce i duchowe, w sumie tak:) podoba mi się to ujęcie, a że wiersz był spontanicznym krzykiem, także czuję, że dobrze to wyczułeś:) lubię temat zwierzęcości w tym cyberświecie (oprócz zdrad);)

pozdrawiam!