-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 15 283
ile ludzi tyle marzeń
cieni snów nadziei
ile grobów tyle żalu
smutnych twarzy
ile drzewo liści ma
tyle próśb o lepsze
ile tęcz motyli
tyle miłych chwil
ile kłamstw posiano
tyle będzie grzechu
ile gwiazd na niebie
tyle jest problemów
ile łez płynęło w życiu
tego nikt nie zliczy
a ile miłości w nas
tylko ona wie1
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 57 odpowiedzi
- 1 019 wyświetleń
-
- 45 odpowiedzi
- 642 wyświetleń
-
- 24 odpowiedzi
- 301 wyświetleń
-
- 24 odpowiedzi
- 358 wyświetleń
-
- 22 odpowiedzi
- 304 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez mariusz ziółkowski · Opublikowano
na światy sklejone horyzontem raz spojrzysz i jesteś pewien że wiesz najtrudniej pamięta się czekanie ktoś domalował cię do tych spod sklepu myśli jak haczyki czepiają się pędzla ostatnio byłem na plaży tam słońce zachodzi latami -
-
Przez Antanamir · Opublikowano
Deszcz… to nie tylko woda z nieba — to wspomnienie czułego szeptu, który spływał po szybie gdy świat milczał. To palce stukające w parapet jakby chciały powiedzieć: „Nie jesteś sam, słyszysz?” W nim jest coś dziecinnego — radość biegania boso po kałużach, i coś dojrzałego — łzy nieba, które wie, że czasem trzeba się wypłakać, żeby znów było lżej. Deszcz jest jak pocałunek, nieoczekiwany, a potrzebny. Czasem lodowaty, czasem ciepły jak Twoje dłonie, gdy przyciągasz mnie bliżej i szepczesz, że nie muszę się bać. Uwielbiam, gdy przemyka przez włosy, jakby mnie głaskał, gdy nie mam siły prosić o dotyk. W nim czuję rytm świata, niepowtarzalny, a znajomy — jak nasze serca, gdy idziemy razem bez słów pod jednym płaszczem, a mokniemy oboje. Bo deszcz… to historia, którą zna tylko skóra. To pamięć bliskości, która nigdy nie przemija. A gdy pada, słyszę, jak wypowiada moje imię, a może i Twoje — bo w kroplach zawsze jest coś z miłości. -
Przez Adam12 · Opublikowano
Śnić się będą wszystkie Twoje Słabostki Brwi zmarszczy wiosenny wiatr W kolein świata utknięte mądrości Nie sycą duszy gdy płomień zgasł Lecz Kwiat jaśminu nadzieją rozbłyśnie Jak zmartwychwstały z nicości barw Tętno promieni przetnie srebrzyście ten kamień wzroku co w bezuśmiechu trwał W końcu się słońca z księżycem zabratnią Senność nie wskrzeszy upiornych chwil W zgodzie z słabością i w akceptacji Nićmi złych zmartwień rozprują się dni -
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się