Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

...może nie dam numeru ale punkcik na pewno :)

 

Pierwsza zwrotka pasuje na płytę wczesnego Black Sabbath. Szczególnie zaczarowana mgła lasów. :)

 

PS: wiesz... dla mnie prawie wszystkie "Ballady i romanse" Mickiewicza pasowałyby na płytę Black Sabbath za swoją magiczność i niepokój czy elementy nadprzyrodzone. To rzecz jasna komplement :)

Edytowane przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Witam -  cacy wiersz delikatny i miły no i Blac Sabbath 

zawrócił mi czas  - kiedy to było jak ich słuchałem

dawno dawno temu  - to były czasy  - też nosiłem długie po pas włosy.

włosy po tyłek.

Rozgadałem się Mariio ale tak zadziałał na mnie

twój zwiewny wiersz.

                                                                                                             Udanego dnia ci życzę.

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie. To nie moje klimaty. Dobrze powiedziałeś, trzeba lubić. Ale i tak dziękuję, bo już wiem w czym rzecz. Mój wiersz ma zupełnie inny wydźwięk, inny klimat. Przy takiej muzyce jest cięty nożem, ale to ja tak odbieram. Ty, oczywiście możesz i powinieneś inaczej :)))) Bardzo dziękuję.

Edytowane przez Maria_M (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Zdania w tym stylu wręcz uwielbiam i to właśnie one są bardzo w klimacie tekstów BS. Podobnie jak Ballady i romanse gdzie są różne zjawy, tajemnicze miejsca i niesamowite historie. ;) 

 

@Waldemar_Talar_Talar tja, jak już wspomniałem wczesne BS uwielbiam. Okres z Dio trochę mniej mi podchodzi ale płyty także były wtedy niezłe. Reszty z Martinem etc... już tak nie chłonę.

 

 

Edytowane przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Wróciły baśniowe motywy... Wiersz bardzo plastyczny, tęskny i zamglony. Domyślam się, skąd pochodzi, ale zachowam to dla siebie.

Pierwsza zwrotka podoba mi się dokładnie taka, jaka jest, w drugiej dopracowałabym rymy.

 

Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję Aniu:) ale on jest z mojej tylko i wyłącznie głowy, no jeszcze jedna moja mała tajemnica, ale prywatna.

Pozdrawiam. Buziaki:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • umrę ci kiedyś trochę o świcie lub późnym wieczorem nie znajdziesz mnie, nie wypatrzysz wszystko co cenne zabiorę   uśmiechy zabiorę słodkie serdeczność, łagodność i miłość i umrę ci trochę, naprawdę jakby mnie nigdy nie było   będziesz zdziwiony i smutny że ci bezczelnie zniknęłam i że co było najdroższe na krótką wieczność przejęłam   nie szczędzisz mi zmartwień, kłopotów i kłody wyrzucasz pod nogi więc umrę ci trochę za młodu byś doznał choć cząstki trwogi   umrę bo musze kochany odpocząć, odetchnąć przez chwilę nie szumi mi w głowie od ciebie i dawno spłoszyłeś motyle   to tylko chciałam powiedzieć że umrę mu trochę- już wiecie   poskładaj mnie w całość nim padnę nim umrę - kochany mój świecie...    
    • @viola arvensis cieszę się, że się rozumiemy:)
    • @Michał Czachorowski ciekawie co autora zainspirowało - obserwacje czy własne przeżycia... Bo wiersz zajmujący, nie powiem. @Simon Tracy najważniejsze żeby smrodu za sobą nie zostawić po tym paleniu :)
    • @Sylwester_Lasota różne mamy koszmary z dzieciństwa- ten akurat chyba wychodzi na zdrowie :) Pzdr.
    • NIEMCY   Chcieli przestrzeni życiowej. Przyszli — i stodoły spłonęły. Ostatnie ciele poszło na kontyngent.   Zarządzenie gauleitera.   Stary zginął od bata tam, na polu, młody kuleje od kuli — tam, w lesie, na mchu.   Dziś przychodzą. Nie palą — jeszcze. Higienicznie moralni — jak zawsze.   Ale lemiesze nasze, zamiast ciąć wilgoć wiosennej ziemi, zakopują tegoroczny plon. Gnije.   Takie dyrektywy.   Tymczasem wnuki mistrza z Ameryki, owi wypędzeni z Odessy, ślą wołowinę i worki soi.   Patrzą na nasze złoto. Za gruzy zapłacili, jak mówią — dobrymi radami. I starczy, reszta będzie pojednaniem. I ciszą.   Ale im wolno. To podobno wyższa kultura prawna — oddychająca cyklonem i zawieszona wysoko na strunie fortepianu, jak cienie Volksgerichtshofu.   POLSKA 2025   Trochę człowieka, trochę robota. Technologia codzienności — reszta to we-fi i promocje.   Najlepsze z czasów, jakie są. I lecimy na Seszele albo do Hiszpanii.   Tam uciekniemy, kiedy przyjdą tu, i sprzedamy live’a o traumie.   O tym nigdy za wiele.   Mamy marzenia — oczywiście na kredyt. Witryny są nieprzebrane. Nic nie trzeba, za to wszystko można wziąć.   Nie jak ci gorsi obok, którzy poświadczają naszą wyższość.   Ale dlaczego dzieci już się nie rodzą?  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...