Odbiór!

[23.]

Mój podmiot odbierał życie
jak niezrozumienie relacji.
Liczy się stosunek do egzystencji,
wolność odbioru do cierpienia.

I która ścieżka nadać mu
może sens i wartość czasu,
który przemija banalnie,
niewidocznie jak On
z braku adekwatnej reakcji.

Dlatego waży się kształt,
jak cel wyraźny, niespełniony.

To sens kształtu wskaże mu
wszystkie drogi samokreacji.
To nadać się może na...
rzeczywistość cierpienia
z właściwego odbioru.

[23.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dlatego takie rzeczy trafiają w warsztat ;) Jest to po części strumień świadomości i jakby gotowy wzór do pewnych sytuacji. Postawiłem  na uniwersalność i w przyszłości zamierzam to wszystko rozwinąć ;) Serdecznie pozdrawiam i dziękuję za konstruktywny komentarz ;)

[23.]

Bardzo dziękuję za oceny i poświęcony czas ;)

[Wątpiciel]

Całość oczywiście świetna, ale w pamięć zapadnie mi najbardziej przerzutnia: "Mój podmiot odbierał życie/ jak niezrozumienie relacji".

[23.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Smutek w słowach pozbawionych emocji? ;) Dzięki! ;)

[Wątpiciel]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak dobrze zakamuflowany, a jednak go czuć.

[23.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zupełnie jakby wdał się tam przypadkiem ;)

[Wątpiciel]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Oj zawieruszył się, niech nikt nie wnika ;)

[23.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ah...jeszcze jedno. Jeśli masz czas i chęci, spróbuj podstawić pod wzór własne doświadczenia i odczucia ;) Można to potraktować jako eksperyment, ale nie w każdym wypadku się to sprawdza. W moim... tylko czasami, jeśli wystarczająco się skupię i sam zdołam zrozumieć całość na innym, wyższym poziomie ;) Pozdrawiam i liczę sukcesów ;)

PS. Trzeba tylko kwintesencję wyłapać ;)