Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wracając z wczoraj spotkałem ją.
Stała na deszczu myśląc, że może się zatrzymam.
Gdzieś tam leży ten świat dobrych ludzi,

którego nie znamy,
chodzimy zahipnotyzowani popołudniowym słońcem,
szukając przyjaciół.
Idąc z powrotem znów ją widziałem
dzwoniła do boga,
zresztą bez sensu…

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pan sobie kpi, a pomyślał Pan o tych, którzy nie znają języka angielskiego, ale za to dobrze władają arabskim, łaciną, swahili i japońskim? Może oni też zaczną dodawać swoje krzaczki? Mieszkamy w takim kraju, w jakim mieszkamy i chociaż na takich stronach powinniśmy dbać o czystość naszego języka.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pan sobie kpi, a pomyślał Pan o tych, którzy nie znają języka angielskiego, ale za to dobrze władają arabskim, łaciną, swahili i japońskim? Może oni też zaczną dodawać swoje krzaczki? Mieszkamy w takim kraju, w jakim mieszkamy i chociaż na takich stronach powinniśmy dbać o czystość naszego języka.


Oj, no rzeczywiście sobie trochę robię żarty:) W związku z tym należy to też tak potraktować, niestety Pan spojrzał na to zbyt poważnie.
Nie zmienia to faktu, że z zainteresowaniem bym przyjął inicjatywę założenia działu tłumaczeń wierszy zagranicznych autorów.

A poza tym jaki odsetek obywateli RP zna suahili? Znikomy, znikomy.
Opublikowano

Liczyłem na komentarz dotyczący mojego wiersza, ale się przeliczyłem. W każdym razie myślę, że dobrym pomysłem byłoby założenie działu "angielskiego" - co to za różnica gdzie mieszkamy, nie bądźmy aż tak bardzo "na prawo".

Opublikowano

Wiersz bardzo mi się podoba. Jest poruszający, lecz jednocześnie sprawia wrażenie "krzyku duszy" nad tym, co się dzieje. Nad ludzką niewrażliwością na cudzą krzywdę, brakiem wartości. Niestety, jest również znakiem obecnych czasów - czasów samotnego poruszania się wśród tłumów ludzi - zainteresowanych swym życiem, nie człowiekiem obok. Pozdrawiam i gratuluję

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...