Nadzieja

[Kuba Grott]

nadzieja to takie uczucie
kiedy wszystko co wyśnione
staje się rzeczywiste
chociaż nadal tylko w głowie

 

możliwe do spełnienia
na wyciągnięcie ręki
w błędnego oka mgnieniu 
jak do tamtej butelki

 

kiedy wierzysz jeszcze
że znów będą żyli
zapał w Tobie i ogień
że nie pocałujesz jej szyi

 

że nie dogasi jak deszczem
tej ostatniej myśli trzeźwej 
o tym że masz jakieś cele
i że miałeś ich kiedyś wiele

 

wiele też kochałeś jej sióstr
jak nie wszystkie możliwe
i zaprzedałeś dusze dla ich bóstw
i oczy masz choć mętne to szkliwe

 

więc znów spijasz ból z jej ust
więc znów po nią sięgasz
a ona na zawsze z Tobą była
odkąd tylko pamiętasz
 

[Kuba Grott]

Bardzo dziękuję za zrecenzowanie! Trafnie spostrzegłeś, że mam na myśli narkotyk, dokładniej alkohol. W tym wierszu chciałem opisać uczucie które mi towarzyszyło niejednokrotnie, ową nadzieję, między ostatnim a następnym łykiem zdradliwego trunku. Starałem się zawrzeć parę subtelnych nawiązań do butelki, o tym że stoi "na wyciągnięcie ręki", o tym że "wierzysz jeszcze (...) że nie pocałujesz jej szyi" - szyjki butelki. Podmiotem w drugiej części wiersza staje się owe naczynie. Zastanawiałem się czy nie zmienić ostatniego wersu na "odkąd tylko pamiętasz - butelka", ale pomyślałem że tak jest bardziej uniwersalnie. Tylko czy słusznie nie doprecyzowałem co miałem na myśli?