Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

A ja się staram
synchronizować ze światem 
ale opornie mi idzie 
trudno podczepić ziemię
pod małą dziewczynkę
gdy tylu ludzi żyje w niezgodzie.

 

Wczoraj miałam ust przykurcz w uśmiechu
pół dnia nie mogłam opuścić końcówek
w biedronce prosiłam o kilo mareli
(spróbuj powiedzieć moreli w uśmiechu!)
dziś mam zakwasy ze szczęścia
i chociaż botoks emocji już zelżał
na długo zatrzymam te chwile.

 

Przy innych zostaje nienawiść 
z przejęcia. Ale to wybór.

Edytowane przez beta_b (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Jedna pani z reklamy, jakiś czas temu sprzedawała OC za "pułowę". Pewnie miała to samo.

Biedna PL_ka, a makreli nie dali? ;) Przepraszam, policzki pewnie wciąż bolą. Zastanawiam się, czy to świat opisany z pozycji dziewczynki, czy mamy. Właściwie nie ma znaczenia. Mama przecież też jest dziewczynką, trochę większą, ale może się czuć jak dziecko, wobec tak nieprzyjaznego otoczenia. Uśmiech w takim towarzystwie pewnie wzbudza zainteresowanie, a może nawet drugi uśmiech - i może to było powodem tego rzeczywistego zadowolenia? Oby :) Podziwiam w tym względzie Amerykanów: I'm fine, thank you, żeby nie wiem co.

Ale u nas też to już się trochę zmienia, martwi jedynie, czy to znowu nie wszechobecna poprawność (jakaśtam)

Z uśmiechem, pozdrawiam.

:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Emocje w badaniach naukowców (nie tylko amerykańskich ;) są zaraźliwe. Po obu stronach tęczy. Podążamy (my, Polacy) falą za szerokim nurtem cierpienia, narzekania, strachu, nienawiści, tragedii smolenskiej czy Adamowicza. Wpis mój może nie być popularny, ale co tam. Niech każdy oddzielnie swoje pole orze i zbiera radość, szczęście a innym wokół będzie lżej. I fala się obróci. I nie o formę I'm fine tu dbam, a ochronę przed czarną magią Voldemorta.

Dzięki Janku za makrelę :D 

Opublikowano

@8fun, nie mam misji zbawiać świata, walczyć o mordy czy twarze. Dzielę się jedynie doświadczeniem, bo to każdy może. Uśmiechów nam wszystkim życzę na codzień. Nie łatwo o nie, bo w cenie są usta pompowane a nie uśmiechnięte. bb

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Myślę, że tak naprawdę chodzi o mowę ciała, uśmiech to takie psie machanie ogonem. Uśmiechamy się = nie mamy złych zamiarów. 

Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Andrzeju, kluczowe jest poczucie przynależności. Łatwiej i raźniej jest wśród innych, niż bycie poza, ale to niesie ze sobą zakres reguł i współwartości. Po to ta synchronizacja i podążanie. żeby nie być samemu.

@Nata_Kruk - dzięki za obecność, mądra Nato.

@Justyna Adamczewska - kochana, tekst jest ludzki bo tak było. Naprawdę nie mogłam opuścić kącików, zawiesiły się na niewidzialnych nitkach poczucia szczęśliwości.

Ściskam Was ciepło, bb

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...