Tu się zdycha w milczeniu

[Manuel del Kiro]

Twarde łokcie chamstwa
torują sobie drogę
Charakterni chłopcy 
z głowami nabitymi marzeniami
więdną w zbyt ciasnym mieście
gdzie na rogach ulic beznadzieja rozkwita
Dziewczęta jeszcze zmysłowe i piękne
w porze odwiedzin księżyca
wychodzą na żer
Miasto niczym opowieść idioty
ze skarlałymi domami
z nierównym oddechem fabrycznych kominów
z brązową rzeką 
która niesie brud wcześniejszych miast
i obietnicę ukojenie
Maleńkie domy
jak bracia syjamscy zrośnięte ze sobą 
przycupnęły wzdłuż cherlawej ulicy
i kuszą przechodniów ciepłym światłem
rozbłysłym w oczach domów
W odłamkach uczuć
nędznicy ogrzewają dusze rozpękłe na pół
Niebo bez blasku 
nad miastem swą niemoc rozpościera
Gwiezdny pył
zastygł już w nieruchomych źrenicach 
Tu się zdycha w milczeniu
bez zbędnych słów

Manuel del Kiro

[Nata_Kruk]

Nawet intrygująca treść, ale, dla mnie, w tej ścianie słów nie wygląda dobrze.

Skusiłabym się na nieco inną wersyfikację... nie podam jak, bo to może nie interesuje Autora, skoro

Pan Manuel, tylko wrzuci swoje i sio... za kurtynę.

Proszę o wyrozumienie, ale czasem takie postawy mnie drażnią, po prostu.

Serdecznie pozdrawiam.

Edytowane 28 Stycznia 2019 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)