Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Emigrant


Rekomendowane odpowiedzi

:))) Z przykrością stwierdzam, że poznaję rzeczywistość. Jestem w podobnej sytuacji. Moja mama jak była na mnie zła to zwykle mówiła"zupełnie nie wiem kim ty jesteś, ani Polka ani ****" . Zwykle odpowiadałam Hybryda :))

Ściskam mocno Po Polsku :))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witam -  tęsknota zawsze boli - udany nostalgiczny wiersz Czarku.

                                                                                                                                 Pozd.serdecznie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Również powtórzę, że pięknie o tęsknocie, ale nie tylko. Jest też zagubienie, poczucie braku własnego kąta,

o którym można by powiedzieć duszą i ciałem.. to moje miejsce.. Od pierwszych Twoich wierszy musiałam się 

do nich przyzwyczajać, Czarku...  Niewątpliwie masz swój styl, który.. polubiłam.

Pozdrawiam.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję Mario.

Z pewnym opóźnieniem spieszę z wyjaśnieniem - limbo to termin zaczerpnięty z mitologii chrześcijańskiej, oznaczający część piekła, do której trafiają nieochrzczone dusze, Szeol, otchłań, której w tym wypadku jest synonimem :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

... co mam na myśli.? ehh... kiedyś... pod jednym z Twoich, może nawet pod więcej, niż jednym, usiłowałam/sugerowałam

jakieś drobne korekty, ale Ty dzielnie broniłeś swojej "miedzy" i dobrze. Zrozumiałam, że Ty po prostu inaczej piszesz,

na pewno nieco archaicznie, co jest pewnym 'nowatorstwem' w zalewającej nas poezji współczesnej, która bywa,

powtarzam, bywa... nie do przyjęcia dla mnie. Stąd moje określenie o przyzwyczajaniu się i... polubieniu.

:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Acha, teraz rozumiem :) 

Masz rację co do pewnych archaizmów, które czynię świadomie, z premedytacją i pewnym malutkim poczuciem misji, misji którą można, by opisać słowami - 'nie damy pogrześć mowy', bo w moim mniemaniu piękna polszczyzna, wiele słów znika po prostu z naszego języka, a to taka moja próba reanimacji. Dodatkowo zawsze starałem się iść pod prąd, zawsze też stawałem po stronie mniejszości, a we współczesnej poezji, czy to mowa wiązana, czy sięganie po piękne, zapomniane polskie słownictwo to mniejszość w moim mniemaniu właśnie. 

Serdecznie dziękuję za rozwinięcie myśli, pozdrawiam i życzę spokojnego wtorku :) 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...