Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zaufanie

bozena
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

bozena

bozena

Opublikowano
Opublikowano

Patrzyła z niepokojem

zupa dyniowa była smaczna

a ona niemal niewidoma

Schody- długie, strome

słabo oswietlone.

Poręcz po lewej stronie

jego ramie po prawej.

Prozaiczna chwila

a dla niej tak trudna decyzja.

Mocno dotknęła jego ramienia ...

 

 

2
Kobra

Kobra

Opublikowano
Opublikowano

Jakby fragment opowiadania. Podkreślenie zbędne. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Patrzyła z niepokojem

zupa dyniowa była smaczna

a ona niemal niewidoma - brak kropki

Schody- długie, strome

słabo oswietlone. - ś

Poręcz po lewej stronie

jego ramie po prawej.

Prozaiczna chwila

a dla niej tak trudna decyzja.

Mocno dotknęła jego ramienia. - trzy kropki można ciachnąć.

Gaźnik

Gaźnik

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Przepraszam za mocną ingerencje, coś mnie do tego zmusiło. Przy moich dodatkach podkreślenia Pani Bożeny nabierają sens, jednak zdaję sobie sprawę, że nie mogła się spodziewać tak nachalnej inwencji twórczej czytelnika...

 

PS. W zapunktownej - oryginalnej wersji też wprowadziłem ledwie widoczne interpunkcyjne korekty. Proszę o wybaczanie, na swoją obronę dodam... W mojej wersji - w końcu zrozumiał, że chociaż bronił się przed tą myślą:

to ona jest mu pisana

chociaż wiele lat był chamem

dziś duma do samego rana

tej damy nigdy nie okłamie

1
Gaźnik

Gaźnik

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Jeszcze Pani opublikuje wiele wierszy. Przepraszam za ingerencję, jednak coś mnie do tego zmusiło :)

 

Życzę Pani by tak się stało :) Pozdrawiam

  • 3 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • FaLcorN
      Niby głupi krok

      Przez FaLcorN · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar Pięknie jest być. Oczy otwierać szeroko, białe rozlewać mrokom. Jutro kolejne śnić.   Pozdrawiam!
    • Ajar41
      rozważna i romantyczna

      Przez Ajar41 · Opublikowano

      @piąteprzezdziesiąteDzięki za obszerny komentarz. Pozdrawiam.
    • Leszczym
      Realizacja

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Berenika97 Takie właśnie lubię, bo rozumny czytelnik naprawdę swoje wie i nie trzeba mu podsuwać pod nos nie wiadomo czego. Swoje bardzo dobrze wie i bardzo dobrze, a nawet jeszcze lepiej, rozumie.  @TylkoJestemOna Tak, uważam, że to udany zwrot. Dzięki :) @Rafael Marius Tak, jak najbardziej tak jest. To ogólnie wiadome, a i tak tego często oczekujemy od różnych zresztą osób. Tymczasem wiadomo wszech że to z gruntu niemożliwe. Zwłaszcza w coraz bardziej pokłóconym świecie, zresztą niekiedy o ideologie, które jakby się zastanowić nie bardzo do czegokolwiek się nadają. 
    • Rafael Marius
      Niegodziwiec

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      @M_arianna_   Szanse mają tylko co z komplementem na ustach. 
    • wierszyki
      Dobra pamięć (Królowa śniegu)

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Tak. Cieszę się, że chyba dało się zrozumieć.   To tak mniej więcej chyba powinno być:   Scena pierwsza:   Narrator:   A może czyśćcem jest nasza pamięć.       Lekkie piekiełko im fundowane.       Solidny pomnik piersi przygniata       albo namiętność podgrzewa dawne.     Królowa Śniegu::         Uniesie nasion rozsianych wola,       pejzaż czułości nieodgadnionej.       Amarant rozstań — z tobą i zorza       lub kryształ z ciszy, przesianej dla nas...       Scena druga:     Narrator:   Świeca gromniczna. W jej dniu się urodził. Chwalił z nią Boga każdego roku.   W plandemię Hersztynia, bo tak jak matka z gór, pomimo zakazów dała się pomodlić.   Gerda:   Zamknęłam mu oczy. Ucałowałam.     Hersztynia:   — Odszedł spokojnie.   Gerda:   Wcześniej tak się bronił.     Scena trzecia:     Nad rzeką mieszkał i w niej pływał dzieckiem. Tam pstrągi srebrzyste, ze wsi chłopacy.       koniec :)  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Bardzo ładny komentarz. Dziękuję pięknie:)   Dziękuję :) Zawsze żegnam się w tych dniach roku. Pozdrawiam:)   @Nata_Kruk dziękuję :)  Jeszcze trzeba by roxmowę z ptakami. Zapomniałam już. Czy to były kruki czy wrony. Pozdrawiam:)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...