Strachliwa cywilizacja

[adamm1]

Na morzu emocji porwani przez prąd lęku.
Ludzkość płynąca ku sztormom na oślep.
Nie zatrzymać się, co by myśli nie zdołały dogonić.
By spojrzenie nie zdołało zatrzymać .
I by usta nie zechciały zapytać

Uciekamy przed sobą w swoje obce światy.
Przed spojrzeniem, ciepłem dłoni, słowem.
Błądząc w samym sobie odcinamy myślenie.
Prąd niesie nas na samotne, nieczułe bezdroża
Lęk grodzi cicho drutem kolczastym.

W narkotycznym letargu płyniemy ślepo w obłęd.
Na samotnych łodziach, tacy sami lecz podzieleni.
Prosto w bramę piekła, na złość niebu.
Kto pierwszy się ocknie i krzyk podniesie?
Usta nie mogą gdy zaniemówiło serce.

[evicca]

Pięknie!